Dört ay önce ev sahibi Lopez, 23; Mondragon, 23; Diego (Keko) Erazo, 24; ve Jason Nuñez, 23 – içeriklerini oluşturabilecekleri daha odaklanmış bir ortam yaratmak için gösteriyi büyük ölçüde Nuñez’in aile garajında uzun süre çektikten sonra, her ikisi de kendi ailelerinin evlerinden çıkıp Stanton, Kaliforniya’da ortak bir eve taşındı. (Erazo, Mondragon ve Nuñez yakınlarda Westminster, Kaliforniya’da büyüdüler ve çocukken birlikte futbol oynadılar. Lopez ile lisede tanıştılar.)
Lopez, “Birinci nesil göçmenler olarak, hoşumuza gitsin ya da gitmesin, her zaman biraz yersiz ya da biraz bir şeye izinsiz giriyormuşuz gibi hissettik” dedi. “Ve şimdi, müzik aracılığıyla, bizim yaşımızdaki insanların burada, Amerika Birleşik Devletleri’nde Meksikalılar olarak karşılaştığımız sorunlar hakkında konuştuğunu duyduk. Biz buna gerçekten aşık olduk.” (Mondragon ve Nuñez bir süreliğine Erazo liderliğindeki Grupo Activo adlı bir gruptaydılar – podcast’in adı o dönemdeki içeriden gelen bir şakadan geliyor ve bu terime dayanıyor.) “bir zevk” veya “rahatlamış”)
Programda görüşülen kişilerin çoğu, sunum yapanlarla benzer yaşta ve kültürel geçmişe sahip, bu da belli bir ciddiyet katıyor. “Ortaya çıkan yeni sanatçıların çoğu Meksikalı Amerikalılar. Hem İspanyolca hem de İngilizce konuşuyorlar” dedi Erazo. Mondragon, podcast röportajlarının yaklaşık yüzde 75’inin İngilizce olarak yapıldığını tahmin ediyor.
Erazo, ortamın gayri resmi olmasının, ev sahiplerinin muhataplarıyla sade konuşmalar yapmasına yardımcı olduğunu ekledi: “Kendileri olabilecekleri, oldukları gibi olabilecekleri, duygularını ifade edebilecekleri ve içeri girmek yerine her şeyi dışarı çıkarabilecekleri bir yere ihtiyaçları vardı. “Evet efendim, hayır efendim.” Çoğu röportaj, geleneksel aracılar olmadan, doğrudan kısa mesaj veya doğrudan mesaj yoluyla yapılır.
Lopez, “Birinci nesil göçmenler olarak, hoşumuza gitsin ya da gitmesin, her zaman biraz yersiz ya da biraz bir şeye izinsiz giriyormuşuz gibi hissettik” dedi. “Ve şimdi, müzik aracılığıyla, bizim yaşımızdaki insanların burada, Amerika Birleşik Devletleri’nde Meksikalılar olarak karşılaştığımız sorunlar hakkında konuştuğunu duyduk. Biz buna gerçekten aşık olduk.” (Mondragon ve Nuñez bir süreliğine Erazo liderliğindeki Grupo Activo adlı bir gruptaydılar – podcast’in adı o dönemdeki içeriden gelen bir şakadan geliyor ve bu terime dayanıyor.) “bir zevk” veya “rahatlamış”)
Programda görüşülen kişilerin çoğu, sunum yapanlarla benzer yaşta ve kültürel geçmişe sahip, bu da belli bir ciddiyet katıyor. “Ortaya çıkan yeni sanatçıların çoğu Meksikalı Amerikalılar. Hem İspanyolca hem de İngilizce konuşuyorlar” dedi Erazo. Mondragon, podcast röportajlarının yaklaşık yüzde 75’inin İngilizce olarak yapıldığını tahmin ediyor.
Erazo, ortamın gayri resmi olmasının, ev sahiplerinin muhataplarıyla sade konuşmalar yapmasına yardımcı olduğunu ekledi: “Kendileri olabilecekleri, oldukları gibi olabilecekleri, duygularını ifade edebilecekleri ve içeri girmek yerine her şeyi dışarı çıkarabilecekleri bir yere ihtiyaçları vardı. “Evet efendim, hayır efendim.” Çoğu röportaj, geleneksel aracılar olmadan, doğrudan kısa mesaj veya doğrudan mesaj yoluyla yapılır.