1960’lar ve 1970’lerin başındaki sarsıcı kültürel ve müzikal değişimler boyunca Harlem’deki Apollo Tiyatrosu’na liderlik eden ve siyahi müzik ve eğlencenin dünyaca ünlü bir vitrini olarak yerini sağlamlaştıran Bobby Schiffman, 6 Eylül’de Boynton Beach, Florida’daki evinde hayatını kaybetti. 94 yaşındaydı.
Ölümü oğlu Howard tarafından doğrulandı.
1961 yılında Bay Schiffman, Manhattan’daki West 125th Street’teki ünlü neoklasik Apollo Tiyatrosu’nun yönetimini babası Frank Schiffman’dan devraldı. Yaşlı Bay Schiffman ve mali ortağı Leo Brecher, 1935’te tiyatroyu devralmıştı; bu tiyatro, 1914’te yalnızca beyazların girebildiği bir mekan olarak açılan eski bir burlesk eviydi.
Frank Schiffman, tiyatroyu, Al Jolson ve Marx Kardeşler gibi sanatçıların performans sergilediği bir vodvil evinden, sanal kültürel ayrımcılığın olduğu bir dönemde ağırlıklı olarak siyah izleyiciler için performans sergileyen siyah sanatçıların merkez üssüne dönüştürdü. 1930’lu ve 40’lı yıllarda yaşlı Bay Schiffman, aralarında Count Basie, Billie Holiday ve Duke Ellington’un da bulunduğu sayısız Afro-Amerikalı büyük insanla ilk tanışmasını sağladı.
Frank Schiffman, şiddetli rekabetçi ruhu nedeniyle saygı duyuldu ve korkuldu. Müzik yazarı Ted Fox, 1983 tarihli “Apollo’da Gösteri Zamanı” adlı kitabında “Harlem gösteri iş çevrelerinde o Tanrı’ydı; 1,80 boyunda, beyaz, Yahudi, kel, gözlüklü bir tanrıydı” dedi.
İki oğlundan en küçüğü olan Bobby daha nazik ve uyumlu biriydi ama ne babasının dürtüsünden ne de hırsından yoksundu.
Bay Fox bir telefon görüşmesinde “Bobby Schiffman’ın harika bir impresaryo olarak yeterince itibar kazandığını düşünmüyorum” dedi. “Müzik zevkinde, stilde ve genel olarak kültürde meydana gelen muazzam değişiklikler sayesinde, tiyatroyu devam ettirdi; onlarca yıl boyunca, haftada yedi gün, haftada 31 gösteri sergileyerek, başka hiçbir tiyatronun başaramadığı şekilde devam etti.”
Babası tiyatroyu eski vodvil modeline dayalı çeşitli gösterilerin yapıldığı bir mekan olarak işletmişti. Howard Schiffman bir telefon görüşmesinde büyükbabası hakkında “Frank eski kafalıydı” dedi. “Ed Sullivan gibiydi. Her gösteride bir hokkabaz ve bir hayvan gösterisinin olması gerektiğini söyledi.”
“Babam,” diye ekledi, “Apollo’yu R&B vitrini haline getirdi.”
Bay Fox, 1.500 koltuklu kompakt bir tiyatro salonunda ışıkları açık tutmakla karşı karşıya kalan ve çok az mali güce sahip olan Bobby Schiffman’ın “sokaktaki insanların ne duyduğunu öğrenmeyi kendine misyon edindiğini” söyledi.
“Barlara gider ve müzik kutusunda ne olduğuna bakardı” diye ekledi, “yerel DJ’ler ve plak mağazası sahipleriyle konuşarak ne çıkacağını öğreniyor ve henüz bilinmiyorken rezervasyon yaptırıyordu.”
Bay Schiffman’ın görev süresi boyunca tiyatronun ünlü ve uzun süredir devam eden Çarşamba Amatör Gecesi’nin kazananları arasında Gladys Knight, Ronnie Spector, Jimi Hendrix ve Jackson 5 yer aldı.
Bay Fox, destek ve teşhir sunarak genç yıldızları “süperstar olmadan önce” beslediğini söyledi ve “daha sonra büyük mali fedakarlıklarda bulunarak onlara geri gelip onları üreten insanlar için oynamaları yönünde çağrıda bulundu” dedi.
Bay Schiffman’ın yönetici olarak görev yaptığı süre boyunca Apollo, yalnızca yıldızlığa giden bir fırlatma rampası olarak değil, aynı zamanda nesiller boyu sanatçıların gelişinin sembolü olarak hizmet etti. Motown yıldızı Smokey Robinson bir keresinde “Bu zirveydi” demişti. “Dünyanın en önemli tiyatrosuydu. Apollo’yu oynadığınızı söyleyebildikten sonra, herhangi bir yerdeki herhangi bir kapıya girebilirsiniz.
Apollo’nun ünü, kısmen Ekim 1962’de çığır açan “Live’ at the Apollo” albümünü kaydeden Apollo müdavimi James Brown gibi yıldızların başarılı canlı kayıtları sayesinde dünya çapında yayıldı. Yaygın olarak en büyük canlı albümlerden biri olarak kabul edilen albüm, 1963’te Billboard listelerinde 6. sıraya yükseldi ve 39 hafta boyunca İlk 10’da kaldı.
Bay Schiffman, 2014 yılında New York’ta The Daily News’e verdiği bir röportajda “Yıllarca” dedi, “bir kartpostalın üzerine ‘Apollo Tiyatrosu’ yazıp bir yerlerdeki posta kutusuna bırakabilirdiniz ve teslim edilirdi.” Kaç sinema salonu bunu yapabilir? öyle mi diyorsun?”
Robert Lee Schiffman, 12 Şubat 1929’da Manhattan’da, Frank ve Lee Schiffman’ın üç çocuğunun en küçüğü olarak dünyaya geldi.
Şehrin kuzeyindeki bir banliyö olan Mount Vernon, NY’de büyüdü ve burada geleceğin “American Bandstand” sunucusu Dick Clark ile birlikte AB Davis Lisesi’ne gitti.
New York Üniversitesi’nden işletme alanında lisans derecesi aldıktan sonra Bay Schiffman, 1950’lerin başında Apollo’da kurumsal basamakları tırmandı. Oğlu, “Tuvaletleri temizlemekten bilet almaya kadar kasabadaki her korkunç işi yaptı” dedi.
Bay Schiffman’ın 1960’larda Apollo’daki en parlak döneminde, ofisi siyahi kültür için bir sinir merkezi görevi görüyordu. Temsilci Adam Clayton Powell Jr. gibi yerel politikacılar ve Muhammad Ali gibi spor yıldızları sohbet etmek için uğradılar.
Ancak 1970’lere gelindiğinde Harlem giderek daha fazla uyuşturucu, suç ve ekonomik gerilemeyle boğuşuyordu ve canlı müzik işi değişiyordu. Müzikteki renk bariyerleri yıkıldıkça Apollo, dev devlere dönüşen sanatçılar için cazibesini koruyamadı.
Howard Schiffman, “Büyük yıldızlar ‘Seni seviyoruz Bobby ama Apollo’da oynayıp 1.500 bilet satabiliriz ya da Madison Square Garden’da oynayarak 18.000 bilet satabiliriz’ der.” dedi.
Bay Schiffman sonunda tiyatroyu 1976’da kapattı. Apollo, 1978’de yeni yönetim altında yeniden açıldı, ancak ertesi yıl tekrar kapandı. 1981 yılında, Manhattan’ın eski ilçe başkanı olan medya ve teknoloji yöneticisi Percy E. Sutton, bir grup yatırımcıyla birlikte tiyatroyu satın aldı. 1983 yılında eyalet ve şehir simgesi ilan edildi ve 1991 yılında kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Apollo Tiyatro Vakfı tarafından satın alındı.
Bay Schiffman daha sonra Florida’ya çekilmeden önce Tarrytown, NY’deki Westchester Premier Tiyatrosu’nu yönetti.
Joan Landy ile 1973 yılında biten evliliğinden olan oğlunun yanındadır. dördüncü eşi Betsy (Rothman) Schiffman hayatta kaldı; bu evlilikten olan üvey oğulları Barry ve Michael Rothman; altı torun; ve iki torunun çocuğu. Renee Levy ve Rusty Donner ile olan evlilikleri de boşanmayla sonuçlandı.
Apollo, yıldızları ve gösterileriyle ünlüyken, Bay Schiffman, Harlem yaşamındaki eşsiz rolünü asla unutmadı.
“Apollo’da Gösteri Zamanı” kitabına verdiği röportajda “Amacımız siyah toplumu memnun etmekti” dedi. “Beyaz insanlar ek gelir olarak gelseydi sorun olmazdı. Ancak temel slogan toplumdaki insanlara istedikleri eğlenceyi karşılayabilecekleri bir fiyata sunmaktı.”
Sınırlarını aştığında toplum ona haber verdi. Bay Schiffman, “Şimdiye kadar istediğim en yüksek fiyat altı dolardı” diye ekledi. “Bir keresinde Redd Foxx için yedi tane denedim ve sürüler halinde uzak durdular.”
Ölümü oğlu Howard tarafından doğrulandı.
1961 yılında Bay Schiffman, Manhattan’daki West 125th Street’teki ünlü neoklasik Apollo Tiyatrosu’nun yönetimini babası Frank Schiffman’dan devraldı. Yaşlı Bay Schiffman ve mali ortağı Leo Brecher, 1935’te tiyatroyu devralmıştı; bu tiyatro, 1914’te yalnızca beyazların girebildiği bir mekan olarak açılan eski bir burlesk eviydi.
Frank Schiffman, tiyatroyu, Al Jolson ve Marx Kardeşler gibi sanatçıların performans sergilediği bir vodvil evinden, sanal kültürel ayrımcılığın olduğu bir dönemde ağırlıklı olarak siyah izleyiciler için performans sergileyen siyah sanatçıların merkez üssüne dönüştürdü. 1930’lu ve 40’lı yıllarda yaşlı Bay Schiffman, aralarında Count Basie, Billie Holiday ve Duke Ellington’un da bulunduğu sayısız Afro-Amerikalı büyük insanla ilk tanışmasını sağladı.
Frank Schiffman, şiddetli rekabetçi ruhu nedeniyle saygı duyuldu ve korkuldu. Müzik yazarı Ted Fox, 1983 tarihli “Apollo’da Gösteri Zamanı” adlı kitabında “Harlem gösteri iş çevrelerinde o Tanrı’ydı; 1,80 boyunda, beyaz, Yahudi, kel, gözlüklü bir tanrıydı” dedi.
İki oğlundan en küçüğü olan Bobby daha nazik ve uyumlu biriydi ama ne babasının dürtüsünden ne de hırsından yoksundu.
Bay Fox bir telefon görüşmesinde “Bobby Schiffman’ın harika bir impresaryo olarak yeterince itibar kazandığını düşünmüyorum” dedi. “Müzik zevkinde, stilde ve genel olarak kültürde meydana gelen muazzam değişiklikler sayesinde, tiyatroyu devam ettirdi; onlarca yıl boyunca, haftada yedi gün, haftada 31 gösteri sergileyerek, başka hiçbir tiyatronun başaramadığı şekilde devam etti.”
Babası tiyatroyu eski vodvil modeline dayalı çeşitli gösterilerin yapıldığı bir mekan olarak işletmişti. Howard Schiffman bir telefon görüşmesinde büyükbabası hakkında “Frank eski kafalıydı” dedi. “Ed Sullivan gibiydi. Her gösteride bir hokkabaz ve bir hayvan gösterisinin olması gerektiğini söyledi.”
“Babam,” diye ekledi, “Apollo’yu R&B vitrini haline getirdi.”
Bay Fox, 1.500 koltuklu kompakt bir tiyatro salonunda ışıkları açık tutmakla karşı karşıya kalan ve çok az mali güce sahip olan Bobby Schiffman’ın “sokaktaki insanların ne duyduğunu öğrenmeyi kendine misyon edindiğini” söyledi.
“Barlara gider ve müzik kutusunda ne olduğuna bakardı” diye ekledi, “yerel DJ’ler ve plak mağazası sahipleriyle konuşarak ne çıkacağını öğreniyor ve henüz bilinmiyorken rezervasyon yaptırıyordu.”
Bay Schiffman’ın görev süresi boyunca tiyatronun ünlü ve uzun süredir devam eden Çarşamba Amatör Gecesi’nin kazananları arasında Gladys Knight, Ronnie Spector, Jimi Hendrix ve Jackson 5 yer aldı.
Bay Fox, destek ve teşhir sunarak genç yıldızları “süperstar olmadan önce” beslediğini söyledi ve “daha sonra büyük mali fedakarlıklarda bulunarak onlara geri gelip onları üreten insanlar için oynamaları yönünde çağrıda bulundu” dedi.
Bay Schiffman’ın yönetici olarak görev yaptığı süre boyunca Apollo, yalnızca yıldızlığa giden bir fırlatma rampası olarak değil, aynı zamanda nesiller boyu sanatçıların gelişinin sembolü olarak hizmet etti. Motown yıldızı Smokey Robinson bir keresinde “Bu zirveydi” demişti. “Dünyanın en önemli tiyatrosuydu. Apollo’yu oynadığınızı söyleyebildikten sonra, herhangi bir yerdeki herhangi bir kapıya girebilirsiniz.
Apollo’nun ünü, kısmen Ekim 1962’de çığır açan “Live’ at the Apollo” albümünü kaydeden Apollo müdavimi James Brown gibi yıldızların başarılı canlı kayıtları sayesinde dünya çapında yayıldı. Yaygın olarak en büyük canlı albümlerden biri olarak kabul edilen albüm, 1963’te Billboard listelerinde 6. sıraya yükseldi ve 39 hafta boyunca İlk 10’da kaldı.
Bay Schiffman, 2014 yılında New York’ta The Daily News’e verdiği bir röportajda “Yıllarca” dedi, “bir kartpostalın üzerine ‘Apollo Tiyatrosu’ yazıp bir yerlerdeki posta kutusuna bırakabilirdiniz ve teslim edilirdi.” Kaç sinema salonu bunu yapabilir? öyle mi diyorsun?”
Robert Lee Schiffman, 12 Şubat 1929’da Manhattan’da, Frank ve Lee Schiffman’ın üç çocuğunun en küçüğü olarak dünyaya geldi.
Şehrin kuzeyindeki bir banliyö olan Mount Vernon, NY’de büyüdü ve burada geleceğin “American Bandstand” sunucusu Dick Clark ile birlikte AB Davis Lisesi’ne gitti.
New York Üniversitesi’nden işletme alanında lisans derecesi aldıktan sonra Bay Schiffman, 1950’lerin başında Apollo’da kurumsal basamakları tırmandı. Oğlu, “Tuvaletleri temizlemekten bilet almaya kadar kasabadaki her korkunç işi yaptı” dedi.
Bay Schiffman’ın 1960’larda Apollo’daki en parlak döneminde, ofisi siyahi kültür için bir sinir merkezi görevi görüyordu. Temsilci Adam Clayton Powell Jr. gibi yerel politikacılar ve Muhammad Ali gibi spor yıldızları sohbet etmek için uğradılar.
Ancak 1970’lere gelindiğinde Harlem giderek daha fazla uyuşturucu, suç ve ekonomik gerilemeyle boğuşuyordu ve canlı müzik işi değişiyordu. Müzikteki renk bariyerleri yıkıldıkça Apollo, dev devlere dönüşen sanatçılar için cazibesini koruyamadı.
Howard Schiffman, “Büyük yıldızlar ‘Seni seviyoruz Bobby ama Apollo’da oynayıp 1.500 bilet satabiliriz ya da Madison Square Garden’da oynayarak 18.000 bilet satabiliriz’ der.” dedi.
Bay Schiffman sonunda tiyatroyu 1976’da kapattı. Apollo, 1978’de yeni yönetim altında yeniden açıldı, ancak ertesi yıl tekrar kapandı. 1981 yılında, Manhattan’ın eski ilçe başkanı olan medya ve teknoloji yöneticisi Percy E. Sutton, bir grup yatırımcıyla birlikte tiyatroyu satın aldı. 1983 yılında eyalet ve şehir simgesi ilan edildi ve 1991 yılında kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Apollo Tiyatro Vakfı tarafından satın alındı.
Bay Schiffman daha sonra Florida’ya çekilmeden önce Tarrytown, NY’deki Westchester Premier Tiyatrosu’nu yönetti.
Joan Landy ile 1973 yılında biten evliliğinden olan oğlunun yanındadır. dördüncü eşi Betsy (Rothman) Schiffman hayatta kaldı; bu evlilikten olan üvey oğulları Barry ve Michael Rothman; altı torun; ve iki torunun çocuğu. Renee Levy ve Rusty Donner ile olan evlilikleri de boşanmayla sonuçlandı.
Apollo, yıldızları ve gösterileriyle ünlüyken, Bay Schiffman, Harlem yaşamındaki eşsiz rolünü asla unutmadı.
“Apollo’da Gösteri Zamanı” kitabına verdiği röportajda “Amacımız siyah toplumu memnun etmekti” dedi. “Beyaz insanlar ek gelir olarak gelseydi sorun olmazdı. Ancak temel slogan toplumdaki insanlara istedikleri eğlenceyi karşılayabilecekleri bir fiyata sunmaktı.”
Sınırlarını aştığında toplum ona haber verdi. Bay Schiffman, “Şimdiye kadar istediğim en yüksek fiyat altı dolardı” diye ekledi. “Bir keresinde Redd Foxx için yedi tane denedim ve sürüler halinde uzak durdular.”