Tanınmış bir modernist besteci olan Nancy Van de Vate, kariyerinin başlarında insanlara çalışmalarından bahsetti ve bazen “Çocuklar için şarkılar mı yazıyorsunuz?” gibi küçümseyici sorularla karşılandı ve isimsiz olarak katıldığı yarışmaları sıklıkla kazanmasına rağmen Katherine Van de Vate kendi adı altında yarıştığında nadiren kazandığını söyledi ve bu dinamiği cinsiyet ayrımcılığına bağladı.
Bayan Van de Vate bu tür engellerin onu yavaşlatmasına izin vermedi. Laurdella Foulkes-Levy ve Burt J. Levy’nin “Nancy Van de Vate’in Yaşamı ve Müziğine Yolculuklar” (2005) adlı eserine göre, 1968’de Amerika Birleşik Devletleri’nde müzik kompozisyonu alanında doktora derecesi alan ikinci kadındı.
Bayan Van de Vate, yetmiş yıllık kariyeri boyunca, yedi opera, birçok orkestra eseri ve geniş bir oda müziği yelpazesi dahil olmak üzere yüzden fazla beste besteledi.
Kızı, 29 Temmuz’da 92 yaşında hayatının son 38 yılını geçirdiği Viyana’daki evinde hayatını kaybettiğini söyledi. O dönemde ölümüyle ilgili pek haber yoktu.
Bayan Van de Vate, Prokofiev, Shostakovich, Penderecki ve Varèse gibi çeşitli bestecilerin yanı sıra geleneksel Endonezya müziği de dahil olmak üzere çeşitli türlerden ve küresel etkilerden yararlanarak, biraz uyumsuzluk içeren kendine özgü bir müzikal ses yarattı.
Bayan Van de Vate, 1990’larda müzik yazarı Bruce Duffie ile yaptığı bir röportajda, “Bir büfede oturduğunuzda, hoşunuza giden yemekleri mi tercih edeceksiniz, yoksa denemeniz konusunda bilinçli bir karar mı vereceksiniz?” demişti. her şey orada mı? Değişimin tadını çıkaracağım.
Bayan Van de Vate, kavramsal sınırlar üzerinde çalışmasına rağmen müziği teorisyenlerin incelemesi için değil, dinlenmesi için besteledi.
Bir arkadaşı olan besteci David Victor Feldman, bir e-postada, “Modernizme yabancı olmamasına rağmen, izleyicileriyle bağlantı kurmak için derin bir arzusu vardı” dedi. “Modernizmin kinayelerini bir dışlama olarak görmüyordu, dolayısıyla bunlar kesinlikle onun karışımının bir parçası. Ama Batı dışından gelen müziğin ritmi, renkleri ve sesleri de bulaşıcı.”
En çok bilinen parçalarından biri, 1986’daki Sovyet nükleer felaketini unutulmaz bir şekilde inceleyen orkestra çalışması “Çernobil”di; prömiyeri 1995’te Viyana’da ve 1997’de Portland, Maine’de yapıldı.
Ayrıca, Erich Maria Remarque’ın Birinci Dünya Savaşı’ndaki siper savaşlarını konu alan romanından uyarlanan, 2003’te Osnabrück’te prömiyeri yapılan, sert savaş karşıtı opera “Batıda Yeni Bir Şey Yok”la da eleştirel övgü aldı.
Erkek egemen bir alanda önde gelen bir feminist olan Bayan Van de Vate, örnek olarak liderlik yaptı. 1975 yılında Kadın Besteciler Birliği adında bir savunuculuk grubu kurdu; bu grup daha sonra Uluslararası Kadın Besteciler Birliği olarak yeniden adlandırıldı ve şu anda Uluslararası Müzikte Kadınlar İttifakının bir parçası.
1990 yılında, o ve kocası Clyde Smith, kadın bestecilerin birçok eseri de dahil olmak üzere, öncelikle yeni orkestra müziği kaydetmeye adanmış küçük bir plak şirketi olan Vienna Modern Masters’ı kurdu.
İlerleme kaydedilmesine rağmen, çok daha fazlasına ihtiyaç olduğuna inanıyordu. Bay Duffie’ye “Amerikan müzik camiasında her zaman bir veya iki kadın olmuştur” dedi. “Bunu bir ilerleme olarak görmüyorum” diye ekledi. “Bu, artık Yüksek Mahkeme’de Sandra Day O’Connor’ın olduğunu, yani tüm kadınların eşit haklara sahip olduğunu söylemek gibi bir şey.”
Nancy Jean Hayes, 30 Aralık 1930’da Plainfield, New Jersey’de, sigorta şirketi yöneticisi John Hayes ve sekreter Anna (Tschudi) Hayes’in üç çocuğundan ikincisi olarak dünyaya geldi.
Çocukluğundan beri yetenekli bir piyanist olan sanatçı, 1948’de North Plainfield Lisesi’nden mezun olduktan sonra Rochester, NY’deki Eastman School of Music’te bir yıl piyano eğitimi aldı. Siteesley College’a transfer oldu ve burada müzik alanında uzmanlaştı ve 1952’de lisans diplomasını aldı. 1968’de Florida Eyalet Üniversitesi’nden çığır açan doktorasını aldı.
Bayan Van de Vate’in hayatta kalanları arasında kızı Katherine’in yanı sıra başka bir kızı Barbara Levy; bir oğul, Dwight; ve altı torun. Felsefe profesörü Dwight Van de Vate Jr. ile olan evliliği 1976’da boşanmayla sonuçlandı. 1979’da deniz subayı olan Bay Smith ile evlendi. 1999’da öldü.
Bayan Van de Vate aynı zamanda kendini işine adamış bir müzik eğitimcisiydi; 1960’larda ve 1970’lerde Memphis Eyalet Üniversitesi, Tennessee Üniversitesi ve diğer kurumlarda ders verdi. 1970’lerin ortasında Hawaii’de öğretmenlik yaparken Pearl Harbor Deniz Üssü’nde görevli denizciler için müzik dersleri düzenledi.
1986 yılında radyo yapımcısı Ev Grimes ile yaptığı bir röportajda, “Bir öğretmen olarak misyonum, insanlara çağdaş müziği anlama ve mümkünse tat alma fırsatı vermek için mümkün olduğunca çok şey yapmaktı” dedi. “Ve şunu fark ettim ki bir kez anladıklarında neredeyse her zaman hoşlarına gitti.”
“Müziğimin iletişim kurmasını istiyorum” diye ekledi. “Raf için yazmak istemiyorum.”
Bayan Van de Vate bu tür engellerin onu yavaşlatmasına izin vermedi. Laurdella Foulkes-Levy ve Burt J. Levy’nin “Nancy Van de Vate’in Yaşamı ve Müziğine Yolculuklar” (2005) adlı eserine göre, 1968’de Amerika Birleşik Devletleri’nde müzik kompozisyonu alanında doktora derecesi alan ikinci kadındı.
Bayan Van de Vate, yetmiş yıllık kariyeri boyunca, yedi opera, birçok orkestra eseri ve geniş bir oda müziği yelpazesi dahil olmak üzere yüzden fazla beste besteledi.
Kızı, 29 Temmuz’da 92 yaşında hayatının son 38 yılını geçirdiği Viyana’daki evinde hayatını kaybettiğini söyledi. O dönemde ölümüyle ilgili pek haber yoktu.
Bayan Van de Vate, Prokofiev, Shostakovich, Penderecki ve Varèse gibi çeşitli bestecilerin yanı sıra geleneksel Endonezya müziği de dahil olmak üzere çeşitli türlerden ve küresel etkilerden yararlanarak, biraz uyumsuzluk içeren kendine özgü bir müzikal ses yarattı.
Bayan Van de Vate, 1990’larda müzik yazarı Bruce Duffie ile yaptığı bir röportajda, “Bir büfede oturduğunuzda, hoşunuza giden yemekleri mi tercih edeceksiniz, yoksa denemeniz konusunda bilinçli bir karar mı vereceksiniz?” demişti. her şey orada mı? Değişimin tadını çıkaracağım.
Bayan Van de Vate, kavramsal sınırlar üzerinde çalışmasına rağmen müziği teorisyenlerin incelemesi için değil, dinlenmesi için besteledi.
Bir arkadaşı olan besteci David Victor Feldman, bir e-postada, “Modernizme yabancı olmamasına rağmen, izleyicileriyle bağlantı kurmak için derin bir arzusu vardı” dedi. “Modernizmin kinayelerini bir dışlama olarak görmüyordu, dolayısıyla bunlar kesinlikle onun karışımının bir parçası. Ama Batı dışından gelen müziğin ritmi, renkleri ve sesleri de bulaşıcı.”
En çok bilinen parçalarından biri, 1986’daki Sovyet nükleer felaketini unutulmaz bir şekilde inceleyen orkestra çalışması “Çernobil”di; prömiyeri 1995’te Viyana’da ve 1997’de Portland, Maine’de yapıldı.
Ayrıca, Erich Maria Remarque’ın Birinci Dünya Savaşı’ndaki siper savaşlarını konu alan romanından uyarlanan, 2003’te Osnabrück’te prömiyeri yapılan, sert savaş karşıtı opera “Batıda Yeni Bir Şey Yok”la da eleştirel övgü aldı.
Erkek egemen bir alanda önde gelen bir feminist olan Bayan Van de Vate, örnek olarak liderlik yaptı. 1975 yılında Kadın Besteciler Birliği adında bir savunuculuk grubu kurdu; bu grup daha sonra Uluslararası Kadın Besteciler Birliği olarak yeniden adlandırıldı ve şu anda Uluslararası Müzikte Kadınlar İttifakının bir parçası.
1990 yılında, o ve kocası Clyde Smith, kadın bestecilerin birçok eseri de dahil olmak üzere, öncelikle yeni orkestra müziği kaydetmeye adanmış küçük bir plak şirketi olan Vienna Modern Masters’ı kurdu.
İlerleme kaydedilmesine rağmen, çok daha fazlasına ihtiyaç olduğuna inanıyordu. Bay Duffie’ye “Amerikan müzik camiasında her zaman bir veya iki kadın olmuştur” dedi. “Bunu bir ilerleme olarak görmüyorum” diye ekledi. “Bu, artık Yüksek Mahkeme’de Sandra Day O’Connor’ın olduğunu, yani tüm kadınların eşit haklara sahip olduğunu söylemek gibi bir şey.”
Nancy Jean Hayes, 30 Aralık 1930’da Plainfield, New Jersey’de, sigorta şirketi yöneticisi John Hayes ve sekreter Anna (Tschudi) Hayes’in üç çocuğundan ikincisi olarak dünyaya geldi.
Çocukluğundan beri yetenekli bir piyanist olan sanatçı, 1948’de North Plainfield Lisesi’nden mezun olduktan sonra Rochester, NY’deki Eastman School of Music’te bir yıl piyano eğitimi aldı. Siteesley College’a transfer oldu ve burada müzik alanında uzmanlaştı ve 1952’de lisans diplomasını aldı. 1968’de Florida Eyalet Üniversitesi’nden çığır açan doktorasını aldı.
Bayan Van de Vate’in hayatta kalanları arasında kızı Katherine’in yanı sıra başka bir kızı Barbara Levy; bir oğul, Dwight; ve altı torun. Felsefe profesörü Dwight Van de Vate Jr. ile olan evliliği 1976’da boşanmayla sonuçlandı. 1979’da deniz subayı olan Bay Smith ile evlendi. 1999’da öldü.
Bayan Van de Vate aynı zamanda kendini işine adamış bir müzik eğitimcisiydi; 1960’larda ve 1970’lerde Memphis Eyalet Üniversitesi, Tennessee Üniversitesi ve diğer kurumlarda ders verdi. 1970’lerin ortasında Hawaii’de öğretmenlik yaparken Pearl Harbor Deniz Üssü’nde görevli denizciler için müzik dersleri düzenledi.
1986 yılında radyo yapımcısı Ev Grimes ile yaptığı bir röportajda, “Bir öğretmen olarak misyonum, insanlara çağdaş müziği anlama ve mümkünse tat alma fırsatı vermek için mümkün olduğunca çok şey yapmaktı” dedi. “Ve şunu fark ettim ki bir kez anladıklarında neredeyse her zaman hoşlarına gitti.”
“Müziğimin iletişim kurmasını istiyorum” diye ekledi. “Raf için yazmak istemiyorum.”