“Ben … Sasha Fierce” Taylor Swift'in “Korkusuz” a karşı kaybetti – akla yatkın. “Beyoncé” Beck'in “sabah aşamasına” karşı kaybeder – saçma. “Limonata” Adeles'e karşı kaybeder “25” – öğretildi. “Rönesans” Harry Styles'a karşı kaybeder “Harry's House” – Risibal.
Beyoncé, Grammys'de Yılın Albümü için dört kez aday gösterildi ve dört kez ihmal edildi. Grammy tarihinde en aday gösterilen sanatçı olduğu ve aynı zamanda kazanan olduğu gerçeği göz önüne alındığında, kapanma dikkate değer ve sınırda.
Ve bu yüzden Pazar akşamı 67. yıllık Grammy'den biraz korku vardı, burada yılın albümü için beşinci kez.
Ancak bu sefer kazandı. Ve onların zaferi – siyah katılım ve inovasyona odaklanan yeni yorumlanan American Roots müziğinin bir albümü olan “Kovboy Carter” için – rakiplerinin bile isimleri duyurulduğunda rahatlamış gibi görünüyordu. Kaybedenlerden biri olan Swift, Beyoncé'nin kocası Jay-Z ile Klirmerte şampanya flütleri: Neredeyse kesinlikle Beyoncé'nin beşinci kaybında gezinmek istemeyen iki kişi.
Grammy'lerin önceki kör noktasını tam olarak değerlendirmek için, çoğunlukla mükemmel ve en azından kavramsal ve teknik olarak etkileyici olan Beyoncés albümlerinin kalitesi hakkında çok uzun yaşamamaya yardımcı olur. Genellikle belirli bir yıl içinde bir araya getirilen diğer tüm albümlerden daha fazla iş ve düşünceye ihtiyaç duyuyorlar. Hırs kendinden geçmiş yapıyorlar.
Ancak ödül törenleri keyfidir ve ödüllerin kendileri özellikle yararlı değildir: Kârı ciddiye alırsanız, ciddiye almalısınız. (Beyoncé şimdi 99 Grammy için aday gösterildi ve 35 kazandı.)
Bununla birlikte, Beyoncé'nin bir önceki yılın albümünü kazanamaması, kabul konuşmalarında, endüstrinin kendi kendine şifrelemesinde ve nihayetinde Beyoncé'nin müziğinin kendisinde başlatıldığı o kadar yüksek ve kalıcı bir Grammy anlatısıydı.
Çoğu zaman, bir yabancı olarak pop'un en başarılı ve etkili yıldızlarından birini yapmak için bir etkisi oldu.
İşlerinin hedefleri ve mükemmellik seviyesi göz önüne alındığında, bu hoş olmayan bir gerginliktir. Ama aynı zamanda Grammys ile her yerde bulunan bir sorunun altını çizdi, böylece genellikle siyah sanatçılar, özellikle de siyah kadınlar verdi. Eşitlik hakkındaki tartışmaların son yıllarda kayıt akademisi aracılığıyla inşa ettiği gerçeği göz önüne alındığında – kadın sanatçıların çalışmalarını en aza indiren eski bir liderden gelen ödülleri veya yorumları, aynı zamanda kayıpları da boykot eden siyah sanatçılar şeklinde olsun. ama aynı zamanda sembolik.
Belki de hiçbir albüm bu koşulları, gözden kaçan siyah müzik hikayeleri için tedavi görevi gören bir grup Beyoncé albümünün parçası olan “Kovboy Carter” dan daha yeterli bir şekilde ele alamazdı. Ülke müziği kavramını endişelendirir ve ana akım ülke müzik endüstrisini türün çok sıkı çizgilerini tercih eden ve Beyoncé'nin çabalarını büyük ölçüde yetersiz hisseden kolektif bir sessizlikle gören spot ışığına atar.
Ancak Grammy seçmenleri için örtük bir alay konusu olarak “Kovboy Carter” ı da okuyabilirsiniz. Belki de “Rönesans” ın bilgilendirdiği queer siyah dans müziği onun için çok zordu. Belki de “limonata” nın çapraz baskınlığı ve “Beyoncé” nin şoku bu albümlerin müzik becerisini şaşırtıyor. Ya da belki oylama bloklarının frekanslarında kulakları ve kafaları yoktu.
Ama The Beatles'ın Blackbird'den Hassas Bir Okuma “? Dolly Parton ve Willie Nelson'ın sıcak görünüşleri? Post Malone ve Miley Cyrus ile İşbirliği? Cynically,” Kovboy Carter “, benzersiz yaratıcı vizyon ve The Peak Grammy Bait-One albümdür. 21. yüzyılın karakteristik pop yıldızlarından birinin eşsiz bir şekilde yürütülmesi ve aynı zamanda nostalji ve tür sadakatinden yoksun bir albümün en eski Grammy seçmeninin bile tanıyacağını gösteriyor.
Yılın albümü için, “Kovboy Carter”, ülke müziği fikri tekrarladığı ve genç ve yaşlı siyah çalışanlara odaklandığı için radikal bir seçimdir. (Ya da ülkenin siyah kökleri, belki de Aupholster, doğru kelimedir.) Türün sözleşmeleri ve büyüklerinin farkındalıklarında gelenekselci bir seçimdir. Ve bu hala yabancı bir seçim, çünkü siyah sanatçıların – Beyoncé bile – bu tür ortamlarda çok sık göz ardı edildiği basit gerçeği.
“Bu Bayan Martell'i adamak istiyorum,” dedi kabul konuşmasında ve Grand Ole Opry'yi oynayan ve “Kovboy Carter” da görünen ilk siyah kadın olan Linda Martell'i tanıdı.
Beyoncé Pazar günü 11 ödül için aday gösterildi ve “Kovboy Carter” en iyi ülke albümünü kazanmadan kısa bir süre önce Creppt ve onu bu ödülü kazanan ilk siyah kadın yaptı. Ayrıca Miley Cyrus ile bir düet olan “II Most Wanted” için en iyi ülke ikilisi/grup performansını aldı. Bu zaferler, Nashville insülerliği ve ortodoksluğunun hafif yenilenmesi, aynı zamanda isim tanımalarının herkesi aştığı kategorilere aday gösterilen küresel bir süperstarın sonucuydu. (Gelenekçiler tarafından kazanılan her iki tür kategorisi olan en iyi Americana performansını veya en iyi melodik rap performansını kazanmadı.)
Beyoncé şimdi Grammys'in ana ödülünü Lauryn Hill, Whitney Houston ve Natalie Cole'a kazanan dördüncü siyah kadın. Aretha Franklin değil. Missy Elliott değil. Mary J. Blige değil. Diana Ross değil. Janet Jackson değil. TLC değil. Anita Baker değil. Mariah Carey değil. Nicki Minaj değil. Nina Simone değil.
Beyoncé'nin en iyi sanatının gücünü genellikle tanımayan bir Grammy ödül sisteminin büyük bir sistem olmadığını ve şovun önemli olmayabileceğini iddia etmek kolaydır.
Ancak, sadece Beyoncé'nin tekrar tekrar ortaya çıkması ve isteğinde ödüller, en azından sonucu kamuya açık bir şekilde kabul etmesi nedeniyle. Bununla birlikte, zaferleri Grammy'lerin değersiz bölümlerini kapatmasını ve devam ettirmelerini sağlar ve Beyoncé bunu sağlamalıdır, sadece evde kalmalıdır. Nokta tespit edildi.
Beyoncé, Grammys'de Yılın Albümü için dört kez aday gösterildi ve dört kez ihmal edildi. Grammy tarihinde en aday gösterilen sanatçı olduğu ve aynı zamanda kazanan olduğu gerçeği göz önüne alındığında, kapanma dikkate değer ve sınırda.
Ve bu yüzden Pazar akşamı 67. yıllık Grammy'den biraz korku vardı, burada yılın albümü için beşinci kez.
Ancak bu sefer kazandı. Ve onların zaferi – siyah katılım ve inovasyona odaklanan yeni yorumlanan American Roots müziğinin bir albümü olan “Kovboy Carter” için – rakiplerinin bile isimleri duyurulduğunda rahatlamış gibi görünüyordu. Kaybedenlerden biri olan Swift, Beyoncé'nin kocası Jay-Z ile Klirmerte şampanya flütleri: Neredeyse kesinlikle Beyoncé'nin beşinci kaybında gezinmek istemeyen iki kişi.
Grammy'lerin önceki kör noktasını tam olarak değerlendirmek için, çoğunlukla mükemmel ve en azından kavramsal ve teknik olarak etkileyici olan Beyoncés albümlerinin kalitesi hakkında çok uzun yaşamamaya yardımcı olur. Genellikle belirli bir yıl içinde bir araya getirilen diğer tüm albümlerden daha fazla iş ve düşünceye ihtiyaç duyuyorlar. Hırs kendinden geçmiş yapıyorlar.
Ancak ödül törenleri keyfidir ve ödüllerin kendileri özellikle yararlı değildir: Kârı ciddiye alırsanız, ciddiye almalısınız. (Beyoncé şimdi 99 Grammy için aday gösterildi ve 35 kazandı.)
Bununla birlikte, Beyoncé'nin bir önceki yılın albümünü kazanamaması, kabul konuşmalarında, endüstrinin kendi kendine şifrelemesinde ve nihayetinde Beyoncé'nin müziğinin kendisinde başlatıldığı o kadar yüksek ve kalıcı bir Grammy anlatısıydı.
Çoğu zaman, bir yabancı olarak pop'un en başarılı ve etkili yıldızlarından birini yapmak için bir etkisi oldu.
İşlerinin hedefleri ve mükemmellik seviyesi göz önüne alındığında, bu hoş olmayan bir gerginliktir. Ama aynı zamanda Grammys ile her yerde bulunan bir sorunun altını çizdi, böylece genellikle siyah sanatçılar, özellikle de siyah kadınlar verdi. Eşitlik hakkındaki tartışmaların son yıllarda kayıt akademisi aracılığıyla inşa ettiği gerçeği göz önüne alındığında – kadın sanatçıların çalışmalarını en aza indiren eski bir liderden gelen ödülleri veya yorumları, aynı zamanda kayıpları da boykot eden siyah sanatçılar şeklinde olsun. ama aynı zamanda sembolik.
Belki de hiçbir albüm bu koşulları, gözden kaçan siyah müzik hikayeleri için tedavi görevi gören bir grup Beyoncé albümünün parçası olan “Kovboy Carter” dan daha yeterli bir şekilde ele alamazdı. Ülke müziği kavramını endişelendirir ve ana akım ülke müzik endüstrisini türün çok sıkı çizgilerini tercih eden ve Beyoncé'nin çabalarını büyük ölçüde yetersiz hisseden kolektif bir sessizlikle gören spot ışığına atar.
Ancak Grammy seçmenleri için örtük bir alay konusu olarak “Kovboy Carter” ı da okuyabilirsiniz. Belki de “Rönesans” ın bilgilendirdiği queer siyah dans müziği onun için çok zordu. Belki de “limonata” nın çapraz baskınlığı ve “Beyoncé” nin şoku bu albümlerin müzik becerisini şaşırtıyor. Ya da belki oylama bloklarının frekanslarında kulakları ve kafaları yoktu.
Ama The Beatles'ın Blackbird'den Hassas Bir Okuma “? Dolly Parton ve Willie Nelson'ın sıcak görünüşleri? Post Malone ve Miley Cyrus ile İşbirliği? Cynically,” Kovboy Carter “, benzersiz yaratıcı vizyon ve The Peak Grammy Bait-One albümdür. 21. yüzyılın karakteristik pop yıldızlarından birinin eşsiz bir şekilde yürütülmesi ve aynı zamanda nostalji ve tür sadakatinden yoksun bir albümün en eski Grammy seçmeninin bile tanıyacağını gösteriyor.
Yılın albümü için, “Kovboy Carter”, ülke müziği fikri tekrarladığı ve genç ve yaşlı siyah çalışanlara odaklandığı için radikal bir seçimdir. (Ya da ülkenin siyah kökleri, belki de Aupholster, doğru kelimedir.) Türün sözleşmeleri ve büyüklerinin farkındalıklarında gelenekselci bir seçimdir. Ve bu hala yabancı bir seçim, çünkü siyah sanatçıların – Beyoncé bile – bu tür ortamlarda çok sık göz ardı edildiği basit gerçeği.
“Bu Bayan Martell'i adamak istiyorum,” dedi kabul konuşmasında ve Grand Ole Opry'yi oynayan ve “Kovboy Carter” da görünen ilk siyah kadın olan Linda Martell'i tanıdı.
Beyoncé Pazar günü 11 ödül için aday gösterildi ve “Kovboy Carter” en iyi ülke albümünü kazanmadan kısa bir süre önce Creppt ve onu bu ödülü kazanan ilk siyah kadın yaptı. Ayrıca Miley Cyrus ile bir düet olan “II Most Wanted” için en iyi ülke ikilisi/grup performansını aldı. Bu zaferler, Nashville insülerliği ve ortodoksluğunun hafif yenilenmesi, aynı zamanda isim tanımalarının herkesi aştığı kategorilere aday gösterilen küresel bir süperstarın sonucuydu. (Gelenekçiler tarafından kazanılan her iki tür kategorisi olan en iyi Americana performansını veya en iyi melodik rap performansını kazanmadı.)
Beyoncé şimdi Grammys'in ana ödülünü Lauryn Hill, Whitney Houston ve Natalie Cole'a kazanan dördüncü siyah kadın. Aretha Franklin değil. Missy Elliott değil. Mary J. Blige değil. Diana Ross değil. Janet Jackson değil. TLC değil. Anita Baker değil. Mariah Carey değil. Nicki Minaj değil. Nina Simone değil.
Beyoncé'nin en iyi sanatının gücünü genellikle tanımayan bir Grammy ödül sisteminin büyük bir sistem olmadığını ve şovun önemli olmayabileceğini iddia etmek kolaydır.
Ancak, sadece Beyoncé'nin tekrar tekrar ortaya çıkması ve isteğinde ödüller, en azından sonucu kamuya açık bir şekilde kabul etmesi nedeniyle. Bununla birlikte, zaferleri Grammy'lerin değersiz bölümlerini kapatmasını ve devam ettirmelerini sağlar ve Beyoncé bunu sağlamalıdır, sadece evde kalmalıdır. Nokta tespit edildi.