“Erkeklerin arkadaşları olmamalı”, yazar yönetmeni Andrew DeYoung'un hoş olmayan yeni komedi “Dostluk” (tiyatrolarda) kışkırtıcı sloganını okuyor.
Bu komik ifade, rahatsız uzunluklarına tepki gösteriyor gibi görünüyor, banliyö bir baba ve sıkıcı bir rutin olan bir koca olan Craig (Tim Robinson), çok daha caus komşusu Austin (Paul Rudd) tarafından onaylanmış hissediyor.
Çiftin karşılaşmaları tuhaf hale geldiğinde bile, aralarında beklenmedik ama gerçek bir sadakat gelişir.
Ama bu “Ananas Express” değil. Son on yılda, “dostluk” gibi, 2000'li yıllarda son derece popüler olan ana akım brom coms'un bu yeni filmlerle ilgilenmediği anlayışları olan platonik ilişkileri araştıran birkaç Amerikan indie traicomedia kaydedildi.
“The Climb” (2020), “Donald” (2017) ve “Üç Konum” (2022) gibi filmler toksik erkeklik soruyor ve hala gülmek için zaman alırken erkek bağlarının mekaniğine doğal bir kesimle yaklaşıyor. Bu hikayelerde, erkekler en iyi kardeşlerine atıfta bulunduklarında pişmanlık, affetme ve en karanlık duygularla çığlık atıyorlar.
İşte bu yüzden bu indies neredeyse “Seni Seviyorum, Adam” (2009) gibi bir filmin tam tersi gibi görünüyor.
Peter, yakın bir arkadaş için özlemini düşünmek yerine, yeni elmaslarıyla yeni pompası Sydney (Jason Segel) ile basit düşünülen sevinçleri kabul etmeye karar verir. Sydney'e rasgele ve planladığı daha resmi “insan verilerinden” birinde değil, erkek bağlantılarının daha yüzeysel bir düzeyde çalıştığını ima ediyor.
“Seni seviyorum, adam”, “40 yaşındaki bakire” ve “akşamdan kalma” gibi Hollywood filmlerinde, kahkahalar sıklıkla makarnalıktan çıkarken, “dostluk” ve diğer indie bromantlar mizah saçmalıktan türetilir, ancak kendi gözlemle bağlanır.
Erkeklerin arzusu romantik olmayan dostluk ve samimiyete hitap etse bile, bu neo-bromansların da korkunç mizaha düşmesi anlamlıdır. Ana akım tezgahı gibi, kardeş sevgiye yaklaşımınız tamamen ciddi değildir ve bazen görünüşle dalga geçer.
“Dostluk” daki erken bir sahne, Craig'in Austin ve daha büyük tomurcuk grubuyla zaman geçirdiğini gösteriyor. Bu gruptaki adamlar duygularıyla temas halinde görünüyorlar. Dövüşlerini paylaşmaya ve diğer mantıklı ahlaki desteği paylaşmaya hazırlar. Ancak bu davranış, nihayetinde kabul edilme şansını etkileyen garip olmak için yabancı gibi görünüyor.
Daha sonra, Austin dostluğunu parçalamaya karar verdikten sonra, Craig meslektaşlarını pek tanımadığı, hatta mag'a bir içki alıp yeni davullarını gösterme yerine davet eder.
Konukları onunla alay ediyor ve en son süper kahraman filmini bozmadıkları isteğini görmezden geliyor. Bu davranış, ekrandaki platonik erkek bileşiklerinin zorbalıkla bağlayıcı olmayan ve çalıştırılmayan temsillerinin türünü okur. Ancak burada sahne, bu etkileşimin Craig için ne kadar gerçekleştirilmediğine dair yorumlar, bu da onu değiştirerek acımasız boynuna olumsuz tepki veriyor.
Tonda, Kris Avedisian'ın Peter (Jesse Wakeman) 'ın (Jesse Wakeman) zekice başarısız olduğu “Donald Weete” (önemli platformlarda mevcuttur), Avediin, Avediin, Avedian'ın, bir önceliksiz, bir tane ile birlikte değil, kiminle değil, kiminle değil, bir yerde değil, bir yerde değil, bir şeyle değil, bir şeyle değil. Avedisian ve Avedisian'ın, yine, onlarla birlikte, kazanmadığı, kazanılmamış, olmayan, olmadığı ile değil.
Yeniden birleşme, zorlu geçmişlerinin zor katmanlarını yavaşça gösteriyor, eski yaralar yüzeyde ya üstesinden gelmek veya bir daha asla konuşmuyor.
“Tırmanış” (önemli platformlarda kira için), gerçek en iyi arkadaşlar Michael Angelo Covino ve Kyle Marvin tarafından yazılan ve yazılan iki adam, birinin diğerinin kız arkadaşıyla bir ilişkisi olduktan sonra arkadaşlıklarını yeniden inşa etmeye çalışır. Bir trajedi ve kader onları bir araya getirirse, hala korunmaya değer bir şey olup olmadığına karar vermelisiniz.
Sad pathos ile harika bir gülme parçaları olduğunda, “Tırmanma” özünü çözer, bu iki oğlan neden birbirlerini sevmezlerse bile, birbirlerini seviyorlar. Birbirlerini tamamlama biçimleri sadece bağlarını güçlendirir.
Christopher Abbott'un yanında bir intihar anlaşması ile göründüğü komedyen Jerrod Carmichael tarafından en kasvetli olası sonuç ve az tahmin edilen özellikte zehirli bir dostluk kavramını ele alalım.
Abbott'un ağartma sarışın Kevin ve Carmichaels Val, örtük bir şekilde kendilerine zarar verenlere karşı en kötü dürtüler. Kasvetli öncül olmasına rağmen, Gallow'un mizahı çift sayesinde casusluk yapıyor.
Sadece bu yıl, iki çalışmayı bu yanlış Bro Bonds'un safları izliyor. “Eephus” da (önemli platformlarda kira için), film yapımcısı Carson Lund, görünüşte zayıf arkadaşlığın boş zaman topu topundaki bir grup adam arasında nasıl derin gravitalar yakaladığını gösteriyor.
Ve sonra Joel Potrykus'un rahatsız edici “Vulcanizadora” (sinemalarda), kendilerini bir ormanda rahatsız edici bir ortak göreve adamış iki adam (Potrykus ve Joshua Burge) var. Birlikte zamanını boğmaya başlar. İkisi aynı arkadaş karakterlerini çaldı ve Potrykus'un zihin büken filmi “Buzzard” da (Fawesome üzerinde akış) ortaya çıktı, bu da bu şımarık bağlantıların profiline uyan.
Genel olarak, bu acı tatlı filmler (bazıları diğerlerinden daha acı), daha önce değerli incelikleri bir kenara bırakan veya çekilen filmler için bir tür düzeltme görevi görüyor.
Bu, kabadayı, fiziksel komedinin tamamen pencerenin dışında olduğu anlamına gelmez, ancak şimdi bu arkadaşlar bir anlaşmazlığa girerse, çatışmanın kökü sarılmadan önce ele alınır. Çirkin serbest bırakarak, hassasiyet bazen ortaya çıkabilir.
Bu komik ifade, rahatsız uzunluklarına tepki gösteriyor gibi görünüyor, banliyö bir baba ve sıkıcı bir rutin olan bir koca olan Craig (Tim Robinson), çok daha caus komşusu Austin (Paul Rudd) tarafından onaylanmış hissediyor.
Çiftin karşılaşmaları tuhaf hale geldiğinde bile, aralarında beklenmedik ama gerçek bir sadakat gelişir.
Ama bu “Ananas Express” değil. Son on yılda, “dostluk” gibi, 2000'li yıllarda son derece popüler olan ana akım brom coms'un bu yeni filmlerle ilgilenmediği anlayışları olan platonik ilişkileri araştıran birkaç Amerikan indie traicomedia kaydedildi.
“The Climb” (2020), “Donald” (2017) ve “Üç Konum” (2022) gibi filmler toksik erkeklik soruyor ve hala gülmek için zaman alırken erkek bağlarının mekaniğine doğal bir kesimle yaklaşıyor. Bu hikayelerde, erkekler en iyi kardeşlerine atıfta bulunduklarında pişmanlık, affetme ve en karanlık duygularla çığlık atıyorlar.
İşte bu yüzden bu indies neredeyse “Seni Seviyorum, Adam” (2009) gibi bir filmin tam tersi gibi görünüyor.
Peter, yakın bir arkadaş için özlemini düşünmek yerine, yeni elmaslarıyla yeni pompası Sydney (Jason Segel) ile basit düşünülen sevinçleri kabul etmeye karar verir. Sydney'e rasgele ve planladığı daha resmi “insan verilerinden” birinde değil, erkek bağlantılarının daha yüzeysel bir düzeyde çalıştığını ima ediyor.
“Seni seviyorum, adam”, “40 yaşındaki bakire” ve “akşamdan kalma” gibi Hollywood filmlerinde, kahkahalar sıklıkla makarnalıktan çıkarken, “dostluk” ve diğer indie bromantlar mizah saçmalıktan türetilir, ancak kendi gözlemle bağlanır.
Erkeklerin arzusu romantik olmayan dostluk ve samimiyete hitap etse bile, bu neo-bromansların da korkunç mizaha düşmesi anlamlıdır. Ana akım tezgahı gibi, kardeş sevgiye yaklaşımınız tamamen ciddi değildir ve bazen görünüşle dalga geçer.
“Dostluk” daki erken bir sahne, Craig'in Austin ve daha büyük tomurcuk grubuyla zaman geçirdiğini gösteriyor. Bu gruptaki adamlar duygularıyla temas halinde görünüyorlar. Dövüşlerini paylaşmaya ve diğer mantıklı ahlaki desteği paylaşmaya hazırlar. Ancak bu davranış, nihayetinde kabul edilme şansını etkileyen garip olmak için yabancı gibi görünüyor.
Daha sonra, Austin dostluğunu parçalamaya karar verdikten sonra, Craig meslektaşlarını pek tanımadığı, hatta mag'a bir içki alıp yeni davullarını gösterme yerine davet eder.
Konukları onunla alay ediyor ve en son süper kahraman filmini bozmadıkları isteğini görmezden geliyor. Bu davranış, ekrandaki platonik erkek bileşiklerinin zorbalıkla bağlayıcı olmayan ve çalıştırılmayan temsillerinin türünü okur. Ancak burada sahne, bu etkileşimin Craig için ne kadar gerçekleştirilmediğine dair yorumlar, bu da onu değiştirerek acımasız boynuna olumsuz tepki veriyor.
Tonda, Kris Avedisian'ın Peter (Jesse Wakeman) 'ın (Jesse Wakeman) zekice başarısız olduğu “Donald Weete” (önemli platformlarda mevcuttur), Avediin, Avediin, Avedian'ın, bir önceliksiz, bir tane ile birlikte değil, kiminle değil, kiminle değil, bir yerde değil, bir yerde değil, bir şeyle değil, bir şeyle değil. Avedisian ve Avedisian'ın, yine, onlarla birlikte, kazanmadığı, kazanılmamış, olmayan, olmadığı ile değil.
Yeniden birleşme, zorlu geçmişlerinin zor katmanlarını yavaşça gösteriyor, eski yaralar yüzeyde ya üstesinden gelmek veya bir daha asla konuşmuyor.
“Tırmanış” (önemli platformlarda kira için), gerçek en iyi arkadaşlar Michael Angelo Covino ve Kyle Marvin tarafından yazılan ve yazılan iki adam, birinin diğerinin kız arkadaşıyla bir ilişkisi olduktan sonra arkadaşlıklarını yeniden inşa etmeye çalışır. Bir trajedi ve kader onları bir araya getirirse, hala korunmaya değer bir şey olup olmadığına karar vermelisiniz.
Sad pathos ile harika bir gülme parçaları olduğunda, “Tırmanma” özünü çözer, bu iki oğlan neden birbirlerini sevmezlerse bile, birbirlerini seviyorlar. Birbirlerini tamamlama biçimleri sadece bağlarını güçlendirir.
Christopher Abbott'un yanında bir intihar anlaşması ile göründüğü komedyen Jerrod Carmichael tarafından en kasvetli olası sonuç ve az tahmin edilen özellikte zehirli bir dostluk kavramını ele alalım.
Abbott'un ağartma sarışın Kevin ve Carmichaels Val, örtük bir şekilde kendilerine zarar verenlere karşı en kötü dürtüler. Kasvetli öncül olmasına rağmen, Gallow'un mizahı çift sayesinde casusluk yapıyor.
Sadece bu yıl, iki çalışmayı bu yanlış Bro Bonds'un safları izliyor. “Eephus” da (önemli platformlarda kira için), film yapımcısı Carson Lund, görünüşte zayıf arkadaşlığın boş zaman topu topundaki bir grup adam arasında nasıl derin gravitalar yakaladığını gösteriyor.
Ve sonra Joel Potrykus'un rahatsız edici “Vulcanizadora” (sinemalarda), kendilerini bir ormanda rahatsız edici bir ortak göreve adamış iki adam (Potrykus ve Joshua Burge) var. Birlikte zamanını boğmaya başlar. İkisi aynı arkadaş karakterlerini çaldı ve Potrykus'un zihin büken filmi “Buzzard” da (Fawesome üzerinde akış) ortaya çıktı, bu da bu şımarık bağlantıların profiline uyan.
Genel olarak, bu acı tatlı filmler (bazıları diğerlerinden daha acı), daha önce değerli incelikleri bir kenara bırakan veya çekilen filmler için bir tür düzeltme görevi görüyor.
Bu, kabadayı, fiziksel komedinin tamamen pencerenin dışında olduğu anlamına gelmez, ancak şimdi bu arkadaşlar bir anlaşmazlığa girerse, çatışmanın kökü sarılmadan önce ele alınır. Çirkin serbest bırakarak, hassasiyet bazen ortaya çıkabilir.