'Hayalet Işığı' (2024)
Hulu'da yayın.
Sadece birkaç film, işçi sınıfının günlük yaşamını mantıklı bir şekilde etkiler. Bu yürek parçalayan yönetmenler Kelly O'Sullivan ve Alex Thompson (“Saint Frances”) draması için, kederli bir babanın “Romeo ve Julia” nın bir topluluk teatral prodüksiyonuna tökezlediği. Keith Kupferer, Baba'nın nasıl ve sınıfının ve neslinin hayal kırıklıklarını ve duygusal sınırlarını yakaladığı harika, Katherine Mallen karısı olarak, geç bir an için kesinlikle kısaltılmış. Ve bu, tüm film için birçok yönden geçerlidir.
'Goodrich' (2024)
Max'e aktarın.
“Bu orta yaş krizi parkta bir yürüyüş değil, size söyleyeceğim,” diyor Andy Goodrich (Michael Keaton) bu hareketli komedi dramasının sonuna doğru ve kızı Grace (Mila Kunis) 60 yaşındaki “orta yaş” ın atmosfer olduğu matematiksel olasılık anlaşılmazlığını fark ediyor. Daha iyi günler görülebilen Los Angeles'ta bir sanat galerisinin sahibi Andy ücretsizdir. Karısı, karışıklığı için çok fazla (bağımlılığını hiç fark etmemesi için kontrol edilir) ve ilkokul okulunda ikizleriyle ilgilenmesini sağladı. Keaton baş yapımcı olarak atfedilir ve projenin neden onun için önemli olduğunu görmek kolaydır. Yazar yönetmeni Hallie Meyers-Shyer ona olağanüstü bir dükkan penceresi verir, hızlı konuşan ve daha hızlı düşünen ve bariz kusurlarını hafifletmek için doğal sempatisini yapan bir adam verir. Sonuç, yaşlanmak ve kendinize onu kaybetip kaybetmediğinizi sormak için hareketli bir soruşturmadır – özel “BT”.
Geçen yıl, Suç Trimleri, Queer Romantizm ve Yazar ve Yönetmen Rose Glass'ın gerçeküstü yarı-çifte tarihi olan “Aşk Yalanları Yalanları Blearing” ile makul sayıda kafa yapıldı, ancak bu boyutu yakalayanlar geleceklerinde büyüklüğünü gördüler. Bu sinir bozucu, Katolik kodlu psikolojik gerilim, gergin Morfydd Clark'ı oynar (şu anda Yüzüklerin Efendisi: Güç halkaları, sarsılmaz, kendine güvenen dini inançları kendi şeytanları ve iskeletleriyle aynı şekilde olan içe dönük bir hemşire. Maud'un ayakkabılarında yalan söylemeye çalışırken böylesine tartışmasız bir inancın tam etkilerini ve etkilerini dikkate almak (kelimenin tam anlamıyla, bir noktada ve oldukça acı verici).
'Gözlemci' (2022)
Netflix'te yayınlayın.
Maika Monroe'nun “It Feat” ve “Longlegs” de çok iyi kullanılan melankolik vizesi, yönetmen Chloe Okuno tarafından kasıtlı olarak yapılan bu amaçla eğitim almayı amaçlamaktadır. Monroe, kocası Francis'e (Karl Glusman) Bükreş, Romanya'ya bir kariyer fırsatı için eşlik eden Julia'yı oynuyor. Her zaman çalışır, bu yüzden garip bir ülkede yabancıdır ve Okuno, dili konuşmadığınız bir miktarda olmak için belirli, acı verici yalnızlığı ve gözlemlendiği ve takip edildiği hissini çiviler. Resmin gerginliği her gün geliyor ve Okuno, korku ve rahatsızlık oluşturmak için en basit araçları (film müziğinde gürleyen, kapılarda musluklar, ani hareketler, gelen metinler) kullanıyor. Her şeyden önce, erkek görünümünün cesur bir kadın yorumunu, erkeklerin gözlemini ve temsil edebilecek tüm tehlikeleri açıkça gözlemleyen bir hikaye sunuyor.
2015'ten Ottessa Moshfeghs 2015'in bu yüce ve emici adaptasyonu, selüloz literatürünün en dayanıklı tropiklerinden bazılarını ve bir çıkış yolu arayan filmi, seksi dış mekan kalbi gizli ve gizli olan femme fatal arayan filmi alıyor. Thomasin McKenzie, perişan, alkollü babası (Shea Whigham) ile ilgilenen ve sadece dağınık cinsel fantezilerle kaçabilen genç bir hapishane merkezinde bir dosya çalışanı olan başlık karakteridir. Bir gün yeni bir tane geliyor: Eileen'in sadece hayal edebileceği zahmetsiz benlik güvenini yayan sarışın bir nakavt olan yeni danışman Rebecca (Anne Hathaway). Çekiminizin oradan geçtiği yer en iyi etkilenmez; Yönetmen William Oldroyd'un (“Lady Macbeth”) tür yol haritasını bildiğini ve ne zaman takip edileceğinin ve ne zaman off-road'a gitmesi gerektiğinin çok farkında olduğunu söylemek yeterlidir.
'Garson: Müzikal' (2023)
Max'e aktarın.
“Garson” oldukça dairesel bir yolculuk yaptı, “yapımcılar”, “saç spreyi” ve “ortalama kızlar” nınkine benzeyen bir şey: Müzikal olmayan bir film olarak başladı (ayrıca maksimum akışta), daha sonra bir Broadway müzikaline uyarlandı ve daha sonra döndü geri bir filmde. Buradaki ifade, yönetmenler Diane Paulus ve Brett Sullivan'ın geleneksel bir film müzikali olarak geri yüklemek yerine, kilitlenmeden sonra kilitleme aşamasından sonra canlanmasından canlı görünümler kaydettikleri ve müzik tiyatrosu ve konser radyo oluşumları arasında bir haç gibi bir şey yarattıklarıdır. İkinci etki özellikle güçlüdür, çünkü kelimeleri ve müziği yazan ve şovun uzun vadeli kahramanı Jenna düzenli aralıklarla yazan şarkıcı-söz yazarı Sara Bareil'in yapımı. Riskli bir gambit, ama işe yarıyor; Bareilles, öncelikle canlı bir sanatçıdır ve Paul ve Sullivan'ın frisky fotoğrafçılığı sahnelere dolaysızlık ve samimiyet verir.
'Göçebe: Bruce Chatwin'in ayak izlerinde' (2020)
Amazon Prime Video'da yayınlayın.
Werner Herzog'un belgeselleri asla sadece yüzey konusuna gitmez, çünkü kendi ilgi alanları ve istihdamı her yerde bulunmaz. Bu özellikle kız arkadaşı ve ara sıra çalışan Bruce Chatwin'e bu saygı için geçerlidir, 1989'da ölümü Herzog'un kalbinde açıkça bir delik bırakır. Ancak bu, Herzog'un onu ve bu olağanüstü adamı büyüleyen “vahşi karakterler, garip yaratıklar ve harika fikirler” hakkında düşünceli bir ruminasyona hizmet ettiği bir beşik-mezar-biyo-doc değil.
Hulu'da yayın.
Sadece birkaç film, işçi sınıfının günlük yaşamını mantıklı bir şekilde etkiler. Bu yürek parçalayan yönetmenler Kelly O'Sullivan ve Alex Thompson (“Saint Frances”) draması için, kederli bir babanın “Romeo ve Julia” nın bir topluluk teatral prodüksiyonuna tökezlediği. Keith Kupferer, Baba'nın nasıl ve sınıfının ve neslinin hayal kırıklıklarını ve duygusal sınırlarını yakaladığı harika, Katherine Mallen karısı olarak, geç bir an için kesinlikle kısaltılmış. Ve bu, tüm film için birçok yönden geçerlidir.
'Goodrich' (2024)
Max'e aktarın.
“Bu orta yaş krizi parkta bir yürüyüş değil, size söyleyeceğim,” diyor Andy Goodrich (Michael Keaton) bu hareketli komedi dramasının sonuna doğru ve kızı Grace (Mila Kunis) 60 yaşındaki “orta yaş” ın atmosfer olduğu matematiksel olasılık anlaşılmazlığını fark ediyor. Daha iyi günler görülebilen Los Angeles'ta bir sanat galerisinin sahibi Andy ücretsizdir. Karısı, karışıklığı için çok fazla (bağımlılığını hiç fark etmemesi için kontrol edilir) ve ilkokul okulunda ikizleriyle ilgilenmesini sağladı. Keaton baş yapımcı olarak atfedilir ve projenin neden onun için önemli olduğunu görmek kolaydır. Yazar yönetmeni Hallie Meyers-Shyer ona olağanüstü bir dükkan penceresi verir, hızlı konuşan ve daha hızlı düşünen ve bariz kusurlarını hafifletmek için doğal sempatisini yapan bir adam verir. Sonuç, yaşlanmak ve kendinize onu kaybetip kaybetmediğinizi sormak için hareketli bir soruşturmadır – özel “BT”.
Geçen yıl, Suç Trimleri, Queer Romantizm ve Yazar ve Yönetmen Rose Glass'ın gerçeküstü yarı-çifte tarihi olan “Aşk Yalanları Yalanları Blearing” ile makul sayıda kafa yapıldı, ancak bu boyutu yakalayanlar geleceklerinde büyüklüğünü gördüler. Bu sinir bozucu, Katolik kodlu psikolojik gerilim, gergin Morfydd Clark'ı oynar (şu anda Yüzüklerin Efendisi: Güç halkaları, sarsılmaz, kendine güvenen dini inançları kendi şeytanları ve iskeletleriyle aynı şekilde olan içe dönük bir hemşire. Maud'un ayakkabılarında yalan söylemeye çalışırken böylesine tartışmasız bir inancın tam etkilerini ve etkilerini dikkate almak (kelimenin tam anlamıyla, bir noktada ve oldukça acı verici).
'Gözlemci' (2022)
Netflix'te yayınlayın.
Maika Monroe'nun “It Feat” ve “Longlegs” de çok iyi kullanılan melankolik vizesi, yönetmen Chloe Okuno tarafından kasıtlı olarak yapılan bu amaçla eğitim almayı amaçlamaktadır. Monroe, kocası Francis'e (Karl Glusman) Bükreş, Romanya'ya bir kariyer fırsatı için eşlik eden Julia'yı oynuyor. Her zaman çalışır, bu yüzden garip bir ülkede yabancıdır ve Okuno, dili konuşmadığınız bir miktarda olmak için belirli, acı verici yalnızlığı ve gözlemlendiği ve takip edildiği hissini çiviler. Resmin gerginliği her gün geliyor ve Okuno, korku ve rahatsızlık oluşturmak için en basit araçları (film müziğinde gürleyen, kapılarda musluklar, ani hareketler, gelen metinler) kullanıyor. Her şeyden önce, erkek görünümünün cesur bir kadın yorumunu, erkeklerin gözlemini ve temsil edebilecek tüm tehlikeleri açıkça gözlemleyen bir hikaye sunuyor.
2015'ten Ottessa Moshfeghs 2015'in bu yüce ve emici adaptasyonu, selüloz literatürünün en dayanıklı tropiklerinden bazılarını ve bir çıkış yolu arayan filmi, seksi dış mekan kalbi gizli ve gizli olan femme fatal arayan filmi alıyor. Thomasin McKenzie, perişan, alkollü babası (Shea Whigham) ile ilgilenen ve sadece dağınık cinsel fantezilerle kaçabilen genç bir hapishane merkezinde bir dosya çalışanı olan başlık karakteridir. Bir gün yeni bir tane geliyor: Eileen'in sadece hayal edebileceği zahmetsiz benlik güvenini yayan sarışın bir nakavt olan yeni danışman Rebecca (Anne Hathaway). Çekiminizin oradan geçtiği yer en iyi etkilenmez; Yönetmen William Oldroyd'un (“Lady Macbeth”) tür yol haritasını bildiğini ve ne zaman takip edileceğinin ve ne zaman off-road'a gitmesi gerektiğinin çok farkında olduğunu söylemek yeterlidir.
'Garson: Müzikal' (2023)
Max'e aktarın.
“Garson” oldukça dairesel bir yolculuk yaptı, “yapımcılar”, “saç spreyi” ve “ortalama kızlar” nınkine benzeyen bir şey: Müzikal olmayan bir film olarak başladı (ayrıca maksimum akışta), daha sonra bir Broadway müzikaline uyarlandı ve daha sonra döndü geri bir filmde. Buradaki ifade, yönetmenler Diane Paulus ve Brett Sullivan'ın geleneksel bir film müzikali olarak geri yüklemek yerine, kilitlenmeden sonra kilitleme aşamasından sonra canlanmasından canlı görünümler kaydettikleri ve müzik tiyatrosu ve konser radyo oluşumları arasında bir haç gibi bir şey yarattıklarıdır. İkinci etki özellikle güçlüdür, çünkü kelimeleri ve müziği yazan ve şovun uzun vadeli kahramanı Jenna düzenli aralıklarla yazan şarkıcı-söz yazarı Sara Bareil'in yapımı. Riskli bir gambit, ama işe yarıyor; Bareilles, öncelikle canlı bir sanatçıdır ve Paul ve Sullivan'ın frisky fotoğrafçılığı sahnelere dolaysızlık ve samimiyet verir.
'Göçebe: Bruce Chatwin'in ayak izlerinde' (2020)
Amazon Prime Video'da yayınlayın.
Werner Herzog'un belgeselleri asla sadece yüzey konusuna gitmez, çünkü kendi ilgi alanları ve istihdamı her yerde bulunmaz. Bu özellikle kız arkadaşı ve ara sıra çalışan Bruce Chatwin'e bu saygı için geçerlidir, 1989'da ölümü Herzog'un kalbinde açıkça bir delik bırakır. Ancak bu, Herzog'un onu ve bu olağanüstü adamı büyüleyen “vahşi karakterler, garip yaratıklar ve harika fikirler” hakkında düşünceli bir ruminasyona hizmet ettiği bir beşik-mezar-biyo-doc değil.