23 yaşında Broadway yıldızlığına yükselen Melinda Dillon, sinir krizi geçirdikten sonra oyunculuktan emekli oldu ve ardından 30’lu yaşlarının sonlarında geri dönüş yaptı ve Close Encounters of the Third Kind filmindeki rolüyle En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu dalında Oscar adaylığı kazandı. 9 Ocak’ta. 83 yaşındaydı.
Bir ölü yakma servisi tarafından duyurulan ölümü, son günlerde kamuoyunun bilgisi haline geldi. Duyuru, ölümünün nedenini veya yerini belirtmedi.
Bayan Dillon en çok 1970’lerin ve 80’lerin popüler filmlerinde ciddi veya aptalca sorunlarla uğraşan anneleri oynamasıyla tanınırdı. Steven Spielberg’in 1977 yapımı uzun soluklu hit filmi Close Encounters’da, kırsal bir çiftlikte yaşayan ve oğlunun uzaylılar tarafından kaçırılmasını izleyen bekar bir anneyi ve sanatçıyı canlandırdı.
Koca Ayak’ın bir evcil hayvan olarak anlatıldığı bir aile komedisi olan “Harry and the Hendersons” (1987) ve yüzyılın ortalarında tüm Amerikan Noel’ini betimleyen bir dizi kısa öykü olan “A Christmas Story” (1983) filmlerinde daha açık arketipsel anneleri canlandırdı. Indiana’yı temsil eder.
Uzun bir tatil sezonu TV klasiği olan ikinci film, Bayan Dillon’ın bitkin bir sıradan anne olan karakterinin “lanet olası bir kahraman” olarak selamlandığı 2020 Haberler övgüsüne ilham verdi.
Absence of Malice’de (1981), Bayan Dillon, kürtaj yaptırdığını kabul etmek zorunda kalan Katolik bir kadının anaç tipini oynadı.
Dönemin yıldız dönüşü, Bayan Dillon’ın 30’lu ve 40’lı yaşlarındaki bir aktris için geç geldi ve gelecek vaat eden kariyerini durdurmuş gibi görünen bir krizin ardından beklenmedik bir dirilişi temsil ediyordu.
Melinda Ruth Clardy, 13 Ekim 1939’da Hope, Ark’da doğdu. Babası Floyd, gezici satıcı olarak çalışıyordu ve annesi Noreen, bir ABD Ordusu hastanesinde gönüllüydü. Noreen, yaralı bir gazi olan Wilbur Dillon’a aşık oldu ve Melinda’nın ailesi, o 5 yaşındayken boşandı.
Üvey babasının soyadını aldı ve bir süre Almanya’da yaşayarak gezginci asker çocuğu olarak büyüdü. 16 yaşında evden ayrıldı ve kısa süre sonra oyunculuk kariyerine başladı.
1962’de drama okulundan yeni mezun olarak New York’a taşındı. Haftalar içinde, Edward Albee’nin Broadway’deki ilk filmi Who’s Afraid of Virginia Woolf’taki dört rolden birini aldı.
Daha yaşlı bir çiftin evinde bir içki içmeye davet edilen genç bir çiftin karısı olan Honey’i canlandırdı. 13 Ekim’deki prömiyer, 23. doğum gününe denk geldi.
The Daily News, bu ay yayınlanan ve Bayan Dillon’ın “belirsizlikten yıldızlığa bir gecede yükselişini” anlatan bir profilde, “Eleştirmenler, performansını oybirliğiyle olağanüstü olarak övdü,” diye ilan etti.
Temsilcisi Peter Witt, The News’e şunları söyledi: “Ona olan şey, tiyatroda ilk kez karşılığını veren milyonda bir atış.”
Orijinal oyuncu kadrosunun oyunun kaydıyla ilgili 2014 Haberler incelemesinde, tiyatro eleştirmeni Charles Isherwood, yapımı “20. yüzyılın ufuk açıcı tiyatro olaylarından biri” olarak nitelendirdi ve Bayan Dillon’ınki de dahil olmak üzere oyuncuların performanslarını söyledi. hala taze, vahşi ve nihai hissediyorum.
Ancak zamanla Bayan Dillon baskıyı hissetmeye başladı. Bazen öğleden sonra üç saatlik bir matinede performans sergiliyor, ardından Lee Strasberg ile iki saat oyunculuk eğitimi alıyor ve ardından akşamları üç saat daha performans sergiliyordu. New York tiyatro dünyasındaki sofistike, güçlü insanlarla konuşmak onu korkuttu.
Dokuz ay sonra oyundan ayrıldı ve intihara meyilli hissettiği New York’taki Gracie Square Hastanesindeki akıl hastanesine girdi.
1976’da Haberler’a “Amerikan rüyasını gördüm – New York’a gitmek ve Lee Strasberg ile çalışmak” dedi. “Sanırım her şeyin bu kadar çabuk olmasına hazırlıklı değildim.”
Hastaneden taburcu edildikten sonra bazı oyunculuk rolleri üstlendi, ancak daha sonra aktör Richard Libertini ile evlilikte ve Richard adlı oğullarını büyüterek annelikte güvenli bir sığınak aradı.
Ama ilgi odağından uzakta hayattan hiçbir tatmin bulamıyordu. 1970’lerin ortalarında bekar, Paul Newman’ın oynadığı 1977 yapımı Slap Shot filmi de dahil olmak üzere birçok büyük Hollywood yapımında rol aldı.
1978’de People dergisine “Paul’le yatakta çıplak 10,5 saat geçirdim ve kesinlikle buna bayıldım” dedi.
Hollywood kariyerinin zirvesinden sonra oyunculuk yapmaya devam etti ve 21. yüzyılda ara sıra Law & Order: Special Victims Unit gibi televizyon programlarında yer aldı.
Hayatta kalanlar hakkında bilgi hemen mevcut değildi.
Bayan Dillon, bir Metodist kilisesinde bir yetişkin olarak koroda şarkı söyledi ve bir anne olarak film rollerinde rol aldı. Ama bir zamanlar geleneksel bir banliyö ev hanımının hayatında aradığı şeyi reddetti.
“Evden o kadar erken ayrıldım ki, benimle ilgilenmek isteyen birini bulduğumda her şeyi durdurdum. İleri gidebilirdim – bunu gerçekten biliyorum – ve yapmamayı seçtim” dedi. Evlilikte, “Ben diri diri gömüldüm” diye devam etti. “Bu beni yeniden harekete geçirdi.”
Bir ölü yakma servisi tarafından duyurulan ölümü, son günlerde kamuoyunun bilgisi haline geldi. Duyuru, ölümünün nedenini veya yerini belirtmedi.
Bayan Dillon en çok 1970’lerin ve 80’lerin popüler filmlerinde ciddi veya aptalca sorunlarla uğraşan anneleri oynamasıyla tanınırdı. Steven Spielberg’in 1977 yapımı uzun soluklu hit filmi Close Encounters’da, kırsal bir çiftlikte yaşayan ve oğlunun uzaylılar tarafından kaçırılmasını izleyen bekar bir anneyi ve sanatçıyı canlandırdı.
Koca Ayak’ın bir evcil hayvan olarak anlatıldığı bir aile komedisi olan “Harry and the Hendersons” (1987) ve yüzyılın ortalarında tüm Amerikan Noel’ini betimleyen bir dizi kısa öykü olan “A Christmas Story” (1983) filmlerinde daha açık arketipsel anneleri canlandırdı. Indiana’yı temsil eder.
Uzun bir tatil sezonu TV klasiği olan ikinci film, Bayan Dillon’ın bitkin bir sıradan anne olan karakterinin “lanet olası bir kahraman” olarak selamlandığı 2020 Haberler övgüsüne ilham verdi.
Absence of Malice’de (1981), Bayan Dillon, kürtaj yaptırdığını kabul etmek zorunda kalan Katolik bir kadının anaç tipini oynadı.
Dönemin yıldız dönüşü, Bayan Dillon’ın 30’lu ve 40’lı yaşlarındaki bir aktris için geç geldi ve gelecek vaat eden kariyerini durdurmuş gibi görünen bir krizin ardından beklenmedik bir dirilişi temsil ediyordu.
Melinda Ruth Clardy, 13 Ekim 1939’da Hope, Ark’da doğdu. Babası Floyd, gezici satıcı olarak çalışıyordu ve annesi Noreen, bir ABD Ordusu hastanesinde gönüllüydü. Noreen, yaralı bir gazi olan Wilbur Dillon’a aşık oldu ve Melinda’nın ailesi, o 5 yaşındayken boşandı.
Üvey babasının soyadını aldı ve bir süre Almanya’da yaşayarak gezginci asker çocuğu olarak büyüdü. 16 yaşında evden ayrıldı ve kısa süre sonra oyunculuk kariyerine başladı.
1962’de drama okulundan yeni mezun olarak New York’a taşındı. Haftalar içinde, Edward Albee’nin Broadway’deki ilk filmi Who’s Afraid of Virginia Woolf’taki dört rolden birini aldı.
Daha yaşlı bir çiftin evinde bir içki içmeye davet edilen genç bir çiftin karısı olan Honey’i canlandırdı. 13 Ekim’deki prömiyer, 23. doğum gününe denk geldi.
The Daily News, bu ay yayınlanan ve Bayan Dillon’ın “belirsizlikten yıldızlığa bir gecede yükselişini” anlatan bir profilde, “Eleştirmenler, performansını oybirliğiyle olağanüstü olarak övdü,” diye ilan etti.
Temsilcisi Peter Witt, The News’e şunları söyledi: “Ona olan şey, tiyatroda ilk kez karşılığını veren milyonda bir atış.”
Orijinal oyuncu kadrosunun oyunun kaydıyla ilgili 2014 Haberler incelemesinde, tiyatro eleştirmeni Charles Isherwood, yapımı “20. yüzyılın ufuk açıcı tiyatro olaylarından biri” olarak nitelendirdi ve Bayan Dillon’ınki de dahil olmak üzere oyuncuların performanslarını söyledi. hala taze, vahşi ve nihai hissediyorum.
Ancak zamanla Bayan Dillon baskıyı hissetmeye başladı. Bazen öğleden sonra üç saatlik bir matinede performans sergiliyor, ardından Lee Strasberg ile iki saat oyunculuk eğitimi alıyor ve ardından akşamları üç saat daha performans sergiliyordu. New York tiyatro dünyasındaki sofistike, güçlü insanlarla konuşmak onu korkuttu.
Dokuz ay sonra oyundan ayrıldı ve intihara meyilli hissettiği New York’taki Gracie Square Hastanesindeki akıl hastanesine girdi.
1976’da Haberler’a “Amerikan rüyasını gördüm – New York’a gitmek ve Lee Strasberg ile çalışmak” dedi. “Sanırım her şeyin bu kadar çabuk olmasına hazırlıklı değildim.”
Hastaneden taburcu edildikten sonra bazı oyunculuk rolleri üstlendi, ancak daha sonra aktör Richard Libertini ile evlilikte ve Richard adlı oğullarını büyüterek annelikte güvenli bir sığınak aradı.
Ama ilgi odağından uzakta hayattan hiçbir tatmin bulamıyordu. 1970’lerin ortalarında bekar, Paul Newman’ın oynadığı 1977 yapımı Slap Shot filmi de dahil olmak üzere birçok büyük Hollywood yapımında rol aldı.
1978’de People dergisine “Paul’le yatakta çıplak 10,5 saat geçirdim ve kesinlikle buna bayıldım” dedi.
Hollywood kariyerinin zirvesinden sonra oyunculuk yapmaya devam etti ve 21. yüzyılda ara sıra Law & Order: Special Victims Unit gibi televizyon programlarında yer aldı.
Hayatta kalanlar hakkında bilgi hemen mevcut değildi.
Bayan Dillon, bir Metodist kilisesinde bir yetişkin olarak koroda şarkı söyledi ve bir anne olarak film rollerinde rol aldı. Ama bir zamanlar geleneksel bir banliyö ev hanımının hayatında aradığı şeyi reddetti.
“Evden o kadar erken ayrıldım ki, benimle ilgilenmek isteyen birini bulduğumda her şeyi durdurdum. İleri gidebilirdim – bunu gerçekten biliyorum – ve yapmamayı seçtim” dedi. Evlilikte, “Ben diri diri gömüldüm” diye devam etti. “Bu beni yeniden harekete geçirdi.”