“Merhaba, adım Jonathan Glazer ve 'Zone of Interest'in yazarı ve yönetmeniyim. Görevleri Komutan Rudolf Höss'ün botlarını temizlemek olan, yakalanan bir bahçıvan hakkındaki sahneyi böylece başlatıyoruz. Yani bu sahnede göreceğiniz her şey 10 kamerayla aynı anda çekildi. Hedwig Höss'ü burada arkadaşlarıyla yemek yerken görüyoruz; Höss'ün evinde tipik bir hafta içi sabahı. Kameralar az önce bu kadınları mutfakta çekti ve aynı anda kameralar da bu kızın fotoğraflarını çekiyor. Ve o, Aniela adında gerçek bir karakterdi ve Höss Evi'nde hizmetçi olarak yaşamış ve çalışmış, SS evlerinde kendileri ve aileleri için çalışan pek çok yerel Polonyalı kız gibi. Ana karakterlerden ziyade onu bu sekansta takip ediyorum çünkü bu, filmde bu vahşetin kurbanını esasen gördüğümüz, onunla bağlantı kurduğumuz ve onunla vakit geçirdiğimiz birkaç anlardan biri. O bir Yahudi kızı değil. O yerel bir Polonyalı kız. Başını eğip işine devam ettiği sürece güvendedir. İşte burada gerçekten gördüğünüz şey bu. Ona görünmez olması yönünde talimat verdiğimi hatırlıyorum. Bunu yapmalıydı ve hayatı buna bağlıymış gibi davranmalıydı. Bu nedenle buradaki her eylem çok dikkatli bir şekilde değerlendiriliyor. O gerçekten harika. Bunu tüm bu kameralarla aynı anda filme almamın amacı, bu hikayeyi geleneksel bir filmin yapay yapısıyla anlatmak yerine antropolojik olarak, sanki gerçekten bir insanmışız gibi bakmaktı. duvarda uçun, nasıl davrandıklarını ve nasıl etkileşime girdiklerini izleyin ve yakın çekimler, sinematik ışıklandırma vb. kullanmanın getirdiği ekran psikolojisine kapılmayın. Tek gördüğünüz, hiç film ışığının olmadığıydı. Tamamen doğal ışık. Filmde herhangi bir film ışığı kullanılmamakta ve her şey aynı anda çekilmektedir. Ve bence bu etki izleyiciyi de oyuncularla aynı zamana taşıyor. Yani sanki bu şey gerçekten olmuş gibi bir tür günümüz atmosferine kapılmış durumdayız. Genellikle filmlerde yaptığımız gibi işlenecek hiçbir şey yok. Bu gerçekten biraz Büyük Birader etkisi. Ve yaptığı şey açıkça komutanın botlarını toplamak. O toplantıda. Kamplardan üzerinde kan lekeleriyle geri döndü ve kadın ona hazır olduklarını bildirdi. Bu sahnedeki adamlar, çeşitli toplama kampları için krematoryum inşa eden ve tedarik eden Topf & Söhne adlı krematoryum şirketinden iki kıdemli mühendis.” – [NON-ENGLISH SPEECH] “Bu sahnenin tonu sanki klima satıyorlarmış gibi. Çünkü onlara göre insan yaşamının onlar için ifade ettiği tek şey buydu. Aslında bu sahnede onlardan kişi olarak değil, parça olarak bahsediyorlar. Ve burada işaret ettiği haritanın adı Halka Ocağıydı ve en yeni tasarımdı. İnşa etmelerine asla izin verilmedi ama bu, krematoryum teknolojisindeki en son tasarımdı. Ve Rudolf Höss'ün onu satın alacağını umuyor.” – [NON-ENGLISH SPEECH]