Tüm büyüleyici, yüksek teknolojili video görüntülerine (hologram benzeri bir sahte gerçeklik elde edene kadar üst üste bindirilen psikedelik katmanlar) rağmen gösterinin kesinlikle stadyumun dışında olan, çalışılmış, cesur bir yönü vardı.
Arca’nın ilk kostüm değişikliği (dar, ışıltılı siyah bir elbiseden, göğüs uçlarında ışık bulunan plastik bir göğüs plakasına ve yama işi mini eteğe kadar) seyircilerin önünde, çok fazla yaygara veya gösteriş olmadan gerçekleşti. Ne kadar sürdüğü konusundaki gariplik ve gösterinin olmayışı kasıtlı görünüyordu: Bunun, kadın sanatçılara yüklediğimiz göz kamaştırıcı angarya olduğunu söylüyor gibiydi. Bazen Arca’yı videoda sanki bizim bakış açımız onun cerrahının bakış açısıymış gibi muayene koltuğunda yatarken görüyorduk.
Swift’in ya da Lady Gaga’nın piyanosundan farklı olarak piyanosu, onu sersemlemiş, uhrevi lirizm ve bir tutam uğultu içeren elektro-akustik bir makineye dönüştüren mıknatıslarla donatılmıştır. Çoğu pop divasının aksine Arca’nın sahnenin diğer tarafında manyakça sırıttığı ve kariyerinin başlarında uzmanlaştığı türden sesler çıkardığı bir sentezleyici kurulumu vardı: ıslak topraktaki sert parçalar, karışıklıklar, patlamalar, video oyunları… tarzı makineli tüfek mermileri, kükreyen, uzaysal olarak uzatılmış sesler.
Dizinin ismine yakışan türden bir ses manzarasıydı: “Destrudo”, Arca’nın gotik-siborg tarzına uyan bir tema olan Freudcu ölüm dürtüsünü ifade eden bir terimdir. Ancak çarşamba günü müziğin ara sıra sesi yükselse de, ilk çalışmalarındaki ağır, kafa karıştırıcı, damlayan melankolinin neredeyse hiçbir izi yoktu. Albümlerin genel (geçici olsa da) ruh hallerinden yoksun olan bu, duygusal olmaktan çok sevimli bir performanstı; Dans kısımları bile fazla neşe yaratamayacak kadar kısaydı.
“Destrudo”, 2019 Shed prodüksiyonu “Mutant;Faith”in devamı niteliğindedir. Bu süre zarfında, “Kick”ten önce kendini ikili olmayan bir trans kadın olarak tanımlamaya başladığında, daha çok deneysel performans sanatı tarafında yer aldı. Arca gösteriyi toprak bir çukurda, ayaklıklar giyerek, striptizci direği sentezleyici kullanarak ve mekanik bir boğaya binerek gerçekleştirdi.
Artık hem pop hem de pop olmayan olmak her zamankinden daha fazla çabalandığı için hâlâ büyüleyici ama -belki de kaçınılmaz olarak- tamamen tatmin edici değil.
Cephanelikte büyüleyici, arkadaş canlısı ve kalabalığa minnettardı. “Bu çok eğlenceli, değil mi?” dedi içtenlikle, yüksek topuklu ayakkabılarındaki, görünüşe göre ayak seslerini sese dönüştürmek üzere tasarlanmış olan bir şeyi düzeltmek için durdu. Ve o Oldu Eğlenceli – bir nevi.
Arca
Pazar gününe kadar Manhattan’daki Park Avenue Armory’de; Armoryonpark.org
Arca’nın ilk kostüm değişikliği (dar, ışıltılı siyah bir elbiseden, göğüs uçlarında ışık bulunan plastik bir göğüs plakasına ve yama işi mini eteğe kadar) seyircilerin önünde, çok fazla yaygara veya gösteriş olmadan gerçekleşti. Ne kadar sürdüğü konusundaki gariplik ve gösterinin olmayışı kasıtlı görünüyordu: Bunun, kadın sanatçılara yüklediğimiz göz kamaştırıcı angarya olduğunu söylüyor gibiydi. Bazen Arca’yı videoda sanki bizim bakış açımız onun cerrahının bakış açısıymış gibi muayene koltuğunda yatarken görüyorduk.
Swift’in ya da Lady Gaga’nın piyanosundan farklı olarak piyanosu, onu sersemlemiş, uhrevi lirizm ve bir tutam uğultu içeren elektro-akustik bir makineye dönüştüren mıknatıslarla donatılmıştır. Çoğu pop divasının aksine Arca’nın sahnenin diğer tarafında manyakça sırıttığı ve kariyerinin başlarında uzmanlaştığı türden sesler çıkardığı bir sentezleyici kurulumu vardı: ıslak topraktaki sert parçalar, karışıklıklar, patlamalar, video oyunları… tarzı makineli tüfek mermileri, kükreyen, uzaysal olarak uzatılmış sesler.
Dizinin ismine yakışan türden bir ses manzarasıydı: “Destrudo”, Arca’nın gotik-siborg tarzına uyan bir tema olan Freudcu ölüm dürtüsünü ifade eden bir terimdir. Ancak çarşamba günü müziğin ara sıra sesi yükselse de, ilk çalışmalarındaki ağır, kafa karıştırıcı, damlayan melankolinin neredeyse hiçbir izi yoktu. Albümlerin genel (geçici olsa da) ruh hallerinden yoksun olan bu, duygusal olmaktan çok sevimli bir performanstı; Dans kısımları bile fazla neşe yaratamayacak kadar kısaydı.
“Destrudo”, 2019 Shed prodüksiyonu “Mutant;Faith”in devamı niteliğindedir. Bu süre zarfında, “Kick”ten önce kendini ikili olmayan bir trans kadın olarak tanımlamaya başladığında, daha çok deneysel performans sanatı tarafında yer aldı. Arca gösteriyi toprak bir çukurda, ayaklıklar giyerek, striptizci direği sentezleyici kullanarak ve mekanik bir boğaya binerek gerçekleştirdi.
Artık hem pop hem de pop olmayan olmak her zamankinden daha fazla çabalandığı için hâlâ büyüleyici ama -belki de kaçınılmaz olarak- tamamen tatmin edici değil.
Cephanelikte büyüleyici, arkadaş canlısı ve kalabalığa minnettardı. “Bu çok eğlenceli, değil mi?” dedi içtenlikle, yüksek topuklu ayakkabılarındaki, görünüşe göre ayak seslerini sese dönüştürmek üzere tasarlanmış olan bir şeyi düzeltmek için durdu. Ve o Oldu Eğlenceli – bir nevi.
Arca
Pazar gününe kadar Manhattan’daki Park Avenue Armory’de; Armoryonpark.org