Gerilim filmi “Monkey Man” hassas bir sahneyle ve hikaye anlatıcılığının gücüne göndermeyle başlıyor, ardından bir dizi sert vuruş ve hızlı kesmelerle hızla gerçekçi aksiyon filmi işine geçiyor. Sonraki iki yoğun saat boyunca, kirli ve sert şimdiki zamana dönmeden önce, bir anne ve çocuğunun cennet gibi bir zamanda mutlu bir şekilde yaşadığı geçmişe tekrar tekrar geri dönüyor. Sizi eğlendirmek için o kadar çabalayan ve sonunda sizi yoran bir filmde, hitlerin gelmeye devam ettiği ve kahraman onları tekrar tekrar yakaladığı yer burasıdır.
Büyük ölçüde Hindistan'ın kurgusal bir kasabasında geçen “Monkey Man”de Dev Patel, klasik film-macera tarzında geçmişte yapılan bir yanlışın intikamını almaya çalışan Kid adında bir karakteri canlandırıyor. Bunu başarmak için, keyifsiz güreş maçlarında insan kum torbası gibi davranan Kid'in (Sharlto Copley MC'yi oynuyor), tüm kurtarıcılar gibi muzaffer olabilmesi için tekrar tekrar darbeler alması gerekiyor. Bunu yapmadan önce, kendisini kanunun her iki tarafında da faaliyet gösteren güçlü simsarlarla karşı karşıya getirecek karmaşık bir plan uygulamalıdır. Çoğu tür filmde olduğu gibi, kahramanımız için her şeyin nasıl sonuçlanacağını hayal edebilirsiniz.
Kid'in yarı pişmiş planı, ulusal siyasi gündemleri olan bir yeraltı operasyonunu içeriyor ve onu, baştan çıkarıcı kadınlarla, acımasız erkeklerle ve güç koridorlarına giden beyaz toz çizgileriyle dolu, filmlerin sevdiği adaletsizlik mağaralarından birine götürüyor. Hikaye bulanıklaştıkça Patel gerçek dünyaya dair ipuçları veriyor ve biraz mitoloji ekliyor, ancak bu unsurlar yalnızca hiçbir zaman ortaya çıkmayacak karmaşık bir hikayeye dair beklentileri artırıyor. Genellikle fark edilen şey, her şeyi kapsayan bir sömürü ve çaresizlik duygusudur: Herkes her zaman diğerini itmektedir. Bu, filme kışkırtıcı bir karamsarlık veriyor; Patel, Kid'in boğucu derecede yakın çekimde kutsal bir figür olan annesi Neela'ya (Adithi Kalkunte) geri dönüşlerle bunu dengelemek istiyor gibi görünüyor.
Filmi Paul Angunawela ve John Collee tarafından yazılan senaryodan yöneten Patel, beyazperdede ilgi çekici bir varlık ve hem karakter hem de film yapımcısı olarak en başından beri ona bağlanıyorsunuz. Bir aktör olarak, ince bir çerçeveye ve bir kırılganlık hissi yaratmak için anlamlı bir şekilde aydınlatabildiği veya karartabildiği eriyen gözlere sahip, empati için yaratılmıştır. “Maymun Adam”daki performansı ondan çok şey talep ediyor – biraz striptizle kanıtlandığı gibi vücudu akrobasi için hazır bir şekle sahip – ama sizi ona çeken şey yalvaran gözleri. Bu özellikle önemlidir, çünkü dağınık hikaye birçok şeyi özetlese de – üzgün kadınlar, kaslı adamlar, acımasız polis memurları, sömürülen köylüler, sahte bir peygamber ve yarı insan, yarı maymun Hindu tanrısı Hanuman – hiçbir zaman birbiriyle bağlantılı değildir.
Dövüş sahneleri nadiren öne çıksa, akıcı ya da etkileyici olsa da Patel “Maymun Adam”da iyi iş çıkarıyor; Enerjiktirler ama ilhamsızdırlar. Hikayenin başlangıcındaki daha uzun bir sekans çok daha çarpıcıdır; scooterlı bir hırsızın kaldırımdaki bir kafede bir kadını soymasıyla başlar. Haydut hızla uzaklaşır ve çalınan eşyayı başka birine verir; o da -kamera her kuryenin yanından hızla geçerken- çalınan eşyayı başka bir kişiye (vs.) vermeden önce sokaklarda hızla dolaşır, ta ki paket sonunda çocuğun evine ulaşana kadar. eller. Patel'in sinema tutkusunu duyuran ve hikayenin ilerledikçe nasıl zikzak çizdiğini görsel olarak ifade eden eğlenceli, göz alıcı bir eser.
Bu sekans, vücutların ve manzaraların hücumuyla aynı zamanda filmin en sinir bozucu kusurlarından birinin özüne de iniyor: amansız, neredeyse modüle edilmemiş anlatım hızı. “Maymun Adam”ın büyük bir kısmı için durum böyle Gitmek! Gitmek! Gitmek. Hızlı düzenleme, çağdaş aksiyon filmlerinde bir hata değil, bir özelliktir, ancak John Wick bile ara sıra biraz nefes alır. (“Wick” serisinin “Monkey Man” üzerinde bariz bir etkisi var, o kadar ki sevimli bir köpek bile var.) Kid ortada yavaşlarsa, bunun nedeni yalnızca karakterin iyileşmesi, düşüncesini yeniden ayarlaması ve bir şeyler yapması gerektiği içindir. Yüksek bir heykel ve Hindistan'ın üçüncü cinsiyeti olarak anılan bir grup hicra tarafından korunan bir tapınakta gerçekleştirdiği son hesaplaşmaya hazırlanın.
Kid'in artık tapınakta kalmaması çok yazık; burada topluluk büyüleyici ve içinde kahramanlara doğru yolda rehberlik eden, bilgelik veren yaşlılardan biri olan Alpha'nın (kurnaz bir sahne hırsızı olan Vipin Sharma) yer alıyor. Tapınakta Kid, bir davulcuyla birlikte güzel bir şekilde senkronize edilmiş bir ara parçayla zamanında antrenman yapıyor ve bu da müzisyenin film boyunca tempoyu artırmak için çalmış olmasını diliyor.
Ancak çok geçmeden Kid iyice dinlenmiş kaslarını esnetir ve aramasına devam eder. Patel hızla geri dönüp var olan dünyaya belli belirsiz elini sallarken o da hızlanıyor. Bu noktada Patel'in bu dünya hakkında bir şeyler söylemek istediği, ne kadar karanlık olursa olsun, karakterinin John Wick ve diğer şiddet içeren film fantezilerinin keyifli bir gerçekdışılık içinde yaşadığı bu büyülü, mistik ülkede yaşamaktan daha mutlu olacağı açıktır. , darbeler vurun.
Maymun adam
Şiddet için R olarak derecelendirildi. Çalışma süresi: 2 saat 1 dakika. Sinemalarda.
Büyük ölçüde Hindistan'ın kurgusal bir kasabasında geçen “Monkey Man”de Dev Patel, klasik film-macera tarzında geçmişte yapılan bir yanlışın intikamını almaya çalışan Kid adında bir karakteri canlandırıyor. Bunu başarmak için, keyifsiz güreş maçlarında insan kum torbası gibi davranan Kid'in (Sharlto Copley MC'yi oynuyor), tüm kurtarıcılar gibi muzaffer olabilmesi için tekrar tekrar darbeler alması gerekiyor. Bunu yapmadan önce, kendisini kanunun her iki tarafında da faaliyet gösteren güçlü simsarlarla karşı karşıya getirecek karmaşık bir plan uygulamalıdır. Çoğu tür filmde olduğu gibi, kahramanımız için her şeyin nasıl sonuçlanacağını hayal edebilirsiniz.
Kid'in yarı pişmiş planı, ulusal siyasi gündemleri olan bir yeraltı operasyonunu içeriyor ve onu, baştan çıkarıcı kadınlarla, acımasız erkeklerle ve güç koridorlarına giden beyaz toz çizgileriyle dolu, filmlerin sevdiği adaletsizlik mağaralarından birine götürüyor. Hikaye bulanıklaştıkça Patel gerçek dünyaya dair ipuçları veriyor ve biraz mitoloji ekliyor, ancak bu unsurlar yalnızca hiçbir zaman ortaya çıkmayacak karmaşık bir hikayeye dair beklentileri artırıyor. Genellikle fark edilen şey, her şeyi kapsayan bir sömürü ve çaresizlik duygusudur: Herkes her zaman diğerini itmektedir. Bu, filme kışkırtıcı bir karamsarlık veriyor; Patel, Kid'in boğucu derecede yakın çekimde kutsal bir figür olan annesi Neela'ya (Adithi Kalkunte) geri dönüşlerle bunu dengelemek istiyor gibi görünüyor.
Filmi Paul Angunawela ve John Collee tarafından yazılan senaryodan yöneten Patel, beyazperdede ilgi çekici bir varlık ve hem karakter hem de film yapımcısı olarak en başından beri ona bağlanıyorsunuz. Bir aktör olarak, ince bir çerçeveye ve bir kırılganlık hissi yaratmak için anlamlı bir şekilde aydınlatabildiği veya karartabildiği eriyen gözlere sahip, empati için yaratılmıştır. “Maymun Adam”daki performansı ondan çok şey talep ediyor – biraz striptizle kanıtlandığı gibi vücudu akrobasi için hazır bir şekle sahip – ama sizi ona çeken şey yalvaran gözleri. Bu özellikle önemlidir, çünkü dağınık hikaye birçok şeyi özetlese de – üzgün kadınlar, kaslı adamlar, acımasız polis memurları, sömürülen köylüler, sahte bir peygamber ve yarı insan, yarı maymun Hindu tanrısı Hanuman – hiçbir zaman birbiriyle bağlantılı değildir.
Dövüş sahneleri nadiren öne çıksa, akıcı ya da etkileyici olsa da Patel “Maymun Adam”da iyi iş çıkarıyor; Enerjiktirler ama ilhamsızdırlar. Hikayenin başlangıcındaki daha uzun bir sekans çok daha çarpıcıdır; scooterlı bir hırsızın kaldırımdaki bir kafede bir kadını soymasıyla başlar. Haydut hızla uzaklaşır ve çalınan eşyayı başka birine verir; o da -kamera her kuryenin yanından hızla geçerken- çalınan eşyayı başka bir kişiye (vs.) vermeden önce sokaklarda hızla dolaşır, ta ki paket sonunda çocuğun evine ulaşana kadar. eller. Patel'in sinema tutkusunu duyuran ve hikayenin ilerledikçe nasıl zikzak çizdiğini görsel olarak ifade eden eğlenceli, göz alıcı bir eser.
Bu sekans, vücutların ve manzaraların hücumuyla aynı zamanda filmin en sinir bozucu kusurlarından birinin özüne de iniyor: amansız, neredeyse modüle edilmemiş anlatım hızı. “Maymun Adam”ın büyük bir kısmı için durum böyle Gitmek! Gitmek! Gitmek. Hızlı düzenleme, çağdaş aksiyon filmlerinde bir hata değil, bir özelliktir, ancak John Wick bile ara sıra biraz nefes alır. (“Wick” serisinin “Monkey Man” üzerinde bariz bir etkisi var, o kadar ki sevimli bir köpek bile var.) Kid ortada yavaşlarsa, bunun nedeni yalnızca karakterin iyileşmesi, düşüncesini yeniden ayarlaması ve bir şeyler yapması gerektiği içindir. Yüksek bir heykel ve Hindistan'ın üçüncü cinsiyeti olarak anılan bir grup hicra tarafından korunan bir tapınakta gerçekleştirdiği son hesaplaşmaya hazırlanın.
Kid'in artık tapınakta kalmaması çok yazık; burada topluluk büyüleyici ve içinde kahramanlara doğru yolda rehberlik eden, bilgelik veren yaşlılardan biri olan Alpha'nın (kurnaz bir sahne hırsızı olan Vipin Sharma) yer alıyor. Tapınakta Kid, bir davulcuyla birlikte güzel bir şekilde senkronize edilmiş bir ara parçayla zamanında antrenman yapıyor ve bu da müzisyenin film boyunca tempoyu artırmak için çalmış olmasını diliyor.
Ancak çok geçmeden Kid iyice dinlenmiş kaslarını esnetir ve aramasına devam eder. Patel hızla geri dönüp var olan dünyaya belli belirsiz elini sallarken o da hızlanıyor. Bu noktada Patel'in bu dünya hakkında bir şeyler söylemek istediği, ne kadar karanlık olursa olsun, karakterinin John Wick ve diğer şiddet içeren film fantezilerinin keyifli bir gerçekdışılık içinde yaşadığı bu büyülü, mistik ülkede yaşamaktan daha mutlu olacağı açıktır. , darbeler vurun.
Maymun adam
Şiddet için R olarak derecelendirildi. Çalışma süresi: 2 saat 1 dakika. Sinemalarda.