Hiç bir sanat galerisinde durup bir boşlukta durup bunun sanat mı olduğunu yoksa bakım personelinin onu kaldırmayı mı unuttuğunu merak ettiğiniz oldu mu? Bu duyguyu seviyorum. Bana göre sanat, dünya hakkında bildiğimizi sandığımız her şeyi yeniden değerlendirmemizi sağlamalı. Ancak sanatın değerlendirilmesinin ne kadar çetrefilli ve değişken olabileceğinin altını çiziyor; bu konu “Sanat Yetenek Gösterisi” tarafından da ele alınıyor.
Tomas Bojar ve Adela Komrzy'nin yönettiği “Sanat Yetenek Gösterisi” (bu hafta sinemalarda açılıyor), Çek Cumhuriyeti'nin en eski sanat okulu olan Prag Güzel Sanatlar Akademisi'ne umutla başvuran adayları konu alıyor. Film festivallerde gösterildiğinde, Frederick Wiseman'ın filmleriyle karşılaştırmaları çağrıştırıyordu: İzleyicileri nihai tezleri hakkında sonuçlara varmaya yönlendiren kurumların sabırlı, esprili gözlemsel portreleri. Bu durumda denekler zorlu giriş sınavlarından geçen genç sanatçılardır. Bu, ister bir öğrencinin sigara içmenin insanları öldürdüğü için çevre için iyi olduğunu söylemesini sağlamak olsun, ister sanat piyasası hakkındaki görüşlerine meydan okumak olsun, bazen kendileriyle uğraşmaya istekli olan öğretim üyeleri tarafından sorguya çekilmeyi de içerir.
Öğretmenler katı gelenekçiler değiller ama öğrencilerden farklı bir kuşaktan geliyorlar. Bu, cinsiyet ve cinselliğin yanı sıra ticarileştirme ve gerçekte neyin provokasyon sayıldığına dair konuşmaların da filmin bir parçası olduğu anlamına geliyor. Ancak film, tüm süreci akıllıca bir şekilde daha büyük bir kurumun içine yerleştiriyor; lobideki resepsiyonist, ilgili tüm sanat eserlerine şiddetli bir denge sağlıyor.
“Sanat Yetenek Gösterisi” doğası gereği kışkırtıcı ama aynı zamanda da komik; hem bir sansasyon hem de çağdaş sanatın karmaşıklığına bir saygı duruşu. Bana başka bir favori belgeseli hatırlattı: Claire Simon'ın, prestijli Paris okulu La Fémis'e girmeyi ümit eden gelecek vaat eden film yapımcılarını konu alan The Competition (2016, Metrograph at Home'da yayınlanıyor). Ayrıca görüşleri ve arzuları hakkında kendilerine anket yapan öğretmen panelleriyle de karşılaşıyorlar ve sonuçlar da aynı derecede aydınlatıcı.
Açıkçası her iki film de beni çok mutlu etti çünkü okulu çoktan bitirmiştim. Ancak en çok hoşuma giden şey, çok ilerici bağlamlarda bile kimlik, zanaat ve sanat arasındaki ilişkiye dair karmaşık tutumları vurgulamaları ve bunları izlemenin ne kadar eğlenceli olmasıydı.
Tomas Bojar ve Adela Komrzy'nin yönettiği “Sanat Yetenek Gösterisi” (bu hafta sinemalarda açılıyor), Çek Cumhuriyeti'nin en eski sanat okulu olan Prag Güzel Sanatlar Akademisi'ne umutla başvuran adayları konu alıyor. Film festivallerde gösterildiğinde, Frederick Wiseman'ın filmleriyle karşılaştırmaları çağrıştırıyordu: İzleyicileri nihai tezleri hakkında sonuçlara varmaya yönlendiren kurumların sabırlı, esprili gözlemsel portreleri. Bu durumda denekler zorlu giriş sınavlarından geçen genç sanatçılardır. Bu, ister bir öğrencinin sigara içmenin insanları öldürdüğü için çevre için iyi olduğunu söylemesini sağlamak olsun, ister sanat piyasası hakkındaki görüşlerine meydan okumak olsun, bazen kendileriyle uğraşmaya istekli olan öğretim üyeleri tarafından sorguya çekilmeyi de içerir.
Öğretmenler katı gelenekçiler değiller ama öğrencilerden farklı bir kuşaktan geliyorlar. Bu, cinsiyet ve cinselliğin yanı sıra ticarileştirme ve gerçekte neyin provokasyon sayıldığına dair konuşmaların da filmin bir parçası olduğu anlamına geliyor. Ancak film, tüm süreci akıllıca bir şekilde daha büyük bir kurumun içine yerleştiriyor; lobideki resepsiyonist, ilgili tüm sanat eserlerine şiddetli bir denge sağlıyor.
“Sanat Yetenek Gösterisi” doğası gereği kışkırtıcı ama aynı zamanda da komik; hem bir sansasyon hem de çağdaş sanatın karmaşıklığına bir saygı duruşu. Bana başka bir favori belgeseli hatırlattı: Claire Simon'ın, prestijli Paris okulu La Fémis'e girmeyi ümit eden gelecek vaat eden film yapımcılarını konu alan The Competition (2016, Metrograph at Home'da yayınlanıyor). Ayrıca görüşleri ve arzuları hakkında kendilerine anket yapan öğretmen panelleriyle de karşılaşıyorlar ve sonuçlar da aynı derecede aydınlatıcı.
Açıkçası her iki film de beni çok mutlu etti çünkü okulu çoktan bitirmiştim. Ancak en çok hoşuma giden şey, çok ilerici bağlamlarda bile kimlik, zanaat ve sanat arasındaki ilişkiye dair karmaşık tutumları vurgulamaları ve bunları izlemenin ne kadar eğlenceli olmasıydı.