Gerçek suç hikayeleri elbette birçok kez beyazperdeye uyarlandı. Bu filmin en güzel yanı, Durst'un bizzat All Good Things'i izlemesi ve beğendiğine karar vermesidir. Yıllarca medyaya konuşmayı reddettikten sonra Jarecki ile temasa geçti ve röportajlar için masaya oturmaya istekli olacağını söyledi. Kelimenin tam anlamıyla “Tüm İyi Şeyler”, “The Jinx”in var olmasının nedenidir.
Ama en tuhaf şey – bunu hayal bile edemiyorum – Durst'un All Good Things'in DVD sürümü için bir yorum parçası kaydetmeyi teklif etmesiydi. Bu konuda olayların sırasını büyük ölçüde kabul ediyor, ancak cinayetleri asla doğrudan kabul etmiyor. Marks'ın Katie'yi saçından yakaladığı ve onu neredeyse bir aile toplantısından dışarı sürüklediği rahatsız edici bir sahnenin gerçekten yaşandığını kabul ediyor; Katie'nin kavga sırasında komşusunun evine kaçtığı sahnenin “aşağı yukarı doğru” olduğunu söylüyor. Tek gerçek eleştirisi ailenin köpeğini öldürdüğü iddiası.
Bu kafa karıştırmak için tasarlanmış bir harekettir ve ne kadar çok açıklamaya çalışırsanız o kadar az mantıklı olur. Durst bunun neye benzediğini biliyor muydu? Bir veya iki vidası mı gevşekti? Hayatını, insanı zamanın, mekânın ve mantığın sınırlarından kurtarabilecek ultra zengin bir dünyada mı yaşamıştı? Yoksa herkesten daha akıllı olduğunu ve asla yakalanamayacağını mı düşünüyordu?
“The Jinx: Part Two”, cevabı sağlamak için son iki sorunun birlikte ele alınmasına büyük önem veriyor. Sonuçta, All Good Things'den beş yıl sonra, kendisini suçlamayacağını düşündüğü bir HBO belgesel dizisinin yıldızıydı. O kadar zengindi ki arkadaşları, onu sevseler de sevmeseler de, onun gözünde kalabilmek için şüphelendikleri her şeye göz yummaya hazırdılar. Neden yenilmez olduğunu düşünmüyorsun?
Yeni gösteri aynı zamanda bizi “Jinx”in mahkeme salonu sahnesine de götürüyor. Kendiniz ve işlemiş olabileceğiniz suçlar hakkında bir film izlediyseniz ve yönetmeni arayıp onunla konuşmak istediğinizi söylediyseniz ve çok övgü dolu bir yorum kaydettiyseniz, o zaman bir Avukat bunun sadece bir hikaye olduğunu savunur. uydurulmuş birisi bu kadar su tutmaz. Medya ve eğlencenin jüri üyelerinin davalara bakışını etkilediği inkar edilemez bir gerçek; bu sadece insan temelli adalet sisteminin bir parçası.
Ancak eğlence paralel bir boyutta mevcut değil. Toplumun her yerine nüfuz eder ve birbirimize, daha da önemlisi kendimize bakış açımızı etkiler. Jüri olsak bile. Robert Durst olsak bile.
Ama en tuhaf şey – bunu hayal bile edemiyorum – Durst'un All Good Things'in DVD sürümü için bir yorum parçası kaydetmeyi teklif etmesiydi. Bu konuda olayların sırasını büyük ölçüde kabul ediyor, ancak cinayetleri asla doğrudan kabul etmiyor. Marks'ın Katie'yi saçından yakaladığı ve onu neredeyse bir aile toplantısından dışarı sürüklediği rahatsız edici bir sahnenin gerçekten yaşandığını kabul ediyor; Katie'nin kavga sırasında komşusunun evine kaçtığı sahnenin “aşağı yukarı doğru” olduğunu söylüyor. Tek gerçek eleştirisi ailenin köpeğini öldürdüğü iddiası.
Bu kafa karıştırmak için tasarlanmış bir harekettir ve ne kadar çok açıklamaya çalışırsanız o kadar az mantıklı olur. Durst bunun neye benzediğini biliyor muydu? Bir veya iki vidası mı gevşekti? Hayatını, insanı zamanın, mekânın ve mantığın sınırlarından kurtarabilecek ultra zengin bir dünyada mı yaşamıştı? Yoksa herkesten daha akıllı olduğunu ve asla yakalanamayacağını mı düşünüyordu?
“The Jinx: Part Two”, cevabı sağlamak için son iki sorunun birlikte ele alınmasına büyük önem veriyor. Sonuçta, All Good Things'den beş yıl sonra, kendisini suçlamayacağını düşündüğü bir HBO belgesel dizisinin yıldızıydı. O kadar zengindi ki arkadaşları, onu sevseler de sevmeseler de, onun gözünde kalabilmek için şüphelendikleri her şeye göz yummaya hazırdılar. Neden yenilmez olduğunu düşünmüyorsun?
Yeni gösteri aynı zamanda bizi “Jinx”in mahkeme salonu sahnesine de götürüyor. Kendiniz ve işlemiş olabileceğiniz suçlar hakkında bir film izlediyseniz ve yönetmeni arayıp onunla konuşmak istediğinizi söylediyseniz ve çok övgü dolu bir yorum kaydettiyseniz, o zaman bir Avukat bunun sadece bir hikaye olduğunu savunur. uydurulmuş birisi bu kadar su tutmaz. Medya ve eğlencenin jüri üyelerinin davalara bakışını etkilediği inkar edilemez bir gerçek; bu sadece insan temelli adalet sisteminin bir parçası.
Ancak eğlence paralel bir boyutta mevcut değil. Toplumun her yerine nüfuz eder ve birbirimize, daha da önemlisi kendimize bakış açımızı etkiler. Jüri olsak bile. Robert Durst olsak bile.