Belki de uluslararası erişimdeki en büyük artış, Geoff Travis tarafından kurulan Rough Trade Records’un dikkatini çekmiştir; Şirket, 1980’lerde Smiths ve Raincoats gibi post-punk eylemlerine imza atmasıyla biliniyordu. Plak şirketinin ortak sahibi Jeannette Lee, solist John Lydon’ın minibüsünde dub reggae ile birlikte Irish folk müziği çalmaktan keyif aldığı Public Image Limited ile yaptığı turne sırasında geleneksel müziğe duyduğu takdiri pekiştirdi. Geoff Travis ile birlikte, kendi sözleriyle, “bir dereceye kadar aşk emeği” ama aynı zamanda genç sanatçılar için bir test alanı olarak, folk-bitişik plak şirketi River Lea’yı kurdu. Flynn, Ye Vagabonds ve O’Neill Lea Nehri’nde giriş yaptı; Büyüyen bir izleyici kitlesiyle son albümü Rough Trade’de yayınlandı.
Faiz oranlarındaki dalga pek çok tekneyi kaldırırken, hiç kimse özellikle zengin olmuyor. Ian Lynch, Dublin’in hızla büyüyen konut piyasasında kendini o kadar değerli hissetti ki, tekrar ailesinin yanına taşındı. (“Onları görebiliyorum, bu iyi” dedi. “Ama yani, 42 yaşındayım.”) Yan işler yardımcı olur. Lynch, İrlanda folkloru hakkında konuşmanın yanı sıra, modern ve tarihsel İrlanda geleneksel müziğine adanmış, Patreon tarafından finanse edilen büyüleyici ve genellikle çok eğlenceli bir podcast olan Fire Draw Near’ı hazırlıyor. O’Reilly ayrıca video çalışmalarının bir kısmını Patreon aracılığıyla o kadar başarılı bir şekilde destekliyor ki, genellikle gelişmekte olan müzisyenleri ücretsiz olarak filme alabiliyor ve sahnenin büyümesine yardımcı oluyor.
O’Reilly’nin 2010’da filme aldığı ilk müzisyenlerden biri olan O’Neill, toplu çalışmanın nasıl sonuç verdiğini gösteren bir ders kitabı örneği. Grafton Caddesi’ndeki ünlü çay salonu Bewley’s’deki barista işinden ayrıldı ve yıllarca paylaşımda bulunduktan sonra nihayet kendi dairesini alabildi. Dublin’den arabayla yaklaşık 90 dakika uzaklıktaki memleketi Cavan Town Hall’daki Şubat albüm çıkış konseri, eve dönüş gibiydi. Klasik masa lambalarıyla sıcacık bir sahnede, konuk sanatçılar gelip giderken eski şarkılar yenileriyle kuşatıldı ve gösteri “All the Tired Horses”un muhteşem, ahenksiz bir versiyonuyla, ünlü Bob Dylan Cover’ıyla sona erdi. yakın zamanda popüler suç draması “Peaky Blinders”ı taçlandırdı.
Bundan sonra tabii ki sokağın aşağısındaki küçük bir otelin lobisinde bir seans fışkırdı. O’Neill’ın babası yan taraftaki bardan bir bardak Guinness getirdi. Genç bir adam sağlık sorunlarından bahsetti ve çok güzel bir şekilde “The Lakes of Pontchartrain” şarkısını söyledi. Corconian Efsanesi İrlandalı John Prine’a benzeyen ulusal bir hazine olan John Spillane, dokunaklı “Passage West”te O’Neill ile daha önceki bir sahne düetini tekrarladı ve ardından, romancı Patrick McCabe’nin yürekten eşlik ettiği, Birinci Dünya Savaşı’nın gürültülü ağıtı “Salonika”da geçti. gösteriye gelen O’Neill’ın arkadaşı ve hayranı.
Ve böylece, uzatmalar nihayet geceye dönene kadar sabah 3’e kadar devam etti.
Faiz oranlarındaki dalga pek çok tekneyi kaldırırken, hiç kimse özellikle zengin olmuyor. Ian Lynch, Dublin’in hızla büyüyen konut piyasasında kendini o kadar değerli hissetti ki, tekrar ailesinin yanına taşındı. (“Onları görebiliyorum, bu iyi” dedi. “Ama yani, 42 yaşındayım.”) Yan işler yardımcı olur. Lynch, İrlanda folkloru hakkında konuşmanın yanı sıra, modern ve tarihsel İrlanda geleneksel müziğine adanmış, Patreon tarafından finanse edilen büyüleyici ve genellikle çok eğlenceli bir podcast olan Fire Draw Near’ı hazırlıyor. O’Reilly ayrıca video çalışmalarının bir kısmını Patreon aracılığıyla o kadar başarılı bir şekilde destekliyor ki, genellikle gelişmekte olan müzisyenleri ücretsiz olarak filme alabiliyor ve sahnenin büyümesine yardımcı oluyor.
O’Reilly’nin 2010’da filme aldığı ilk müzisyenlerden biri olan O’Neill, toplu çalışmanın nasıl sonuç verdiğini gösteren bir ders kitabı örneği. Grafton Caddesi’ndeki ünlü çay salonu Bewley’s’deki barista işinden ayrıldı ve yıllarca paylaşımda bulunduktan sonra nihayet kendi dairesini alabildi. Dublin’den arabayla yaklaşık 90 dakika uzaklıktaki memleketi Cavan Town Hall’daki Şubat albüm çıkış konseri, eve dönüş gibiydi. Klasik masa lambalarıyla sıcacık bir sahnede, konuk sanatçılar gelip giderken eski şarkılar yenileriyle kuşatıldı ve gösteri “All the Tired Horses”un muhteşem, ahenksiz bir versiyonuyla, ünlü Bob Dylan Cover’ıyla sona erdi. yakın zamanda popüler suç draması “Peaky Blinders”ı taçlandırdı.
Bundan sonra tabii ki sokağın aşağısındaki küçük bir otelin lobisinde bir seans fışkırdı. O’Neill’ın babası yan taraftaki bardan bir bardak Guinness getirdi. Genç bir adam sağlık sorunlarından bahsetti ve çok güzel bir şekilde “The Lakes of Pontchartrain” şarkısını söyledi. Corconian Efsanesi İrlandalı John Prine’a benzeyen ulusal bir hazine olan John Spillane, dokunaklı “Passage West”te O’Neill ile daha önceki bir sahne düetini tekrarladı ve ardından, romancı Patrick McCabe’nin yürekten eşlik ettiği, Birinci Dünya Savaşı’nın gürültülü ağıtı “Salonika”da geçti. gösteriye gelen O’Neill’ın arkadaşı ve hayranı.
Ve böylece, uzatmalar nihayet geceye dönene kadar sabah 3’e kadar devam etti.