Hecker kesinlikle izinde. Akış çağında, ambiyans müziği genellikle hiper-kapitalist optimizasyon için başka bir araç olarak damgalanır – ya işte daha fazla odaklanmanın ya da işe yeniden enerjik ve daha üretken dönmek için daha derin bir rahatlamanın bir yolu olarak. Bu tür müzikleri bestelemenin gerçek sanatı, en azından bu bakış açısından, konunun tamamen dışındadır.
2020 Sonbaharında ambiyans öncüsü ve çok yıllık bulmaca-cevap Eno ile röportaj yapma zevkini yaşadığımda, 1970’lerin sonlarında “ayrık müzik” adını verdiği ilk eserlerini bestelediğini hatırladı ve Hecker gibi benzer çekincelerini dile getirdi. Ambiyans müziği yapmaya başladığımda,” dedi, “işlevsel müzik yapmak istediğimi biliyordum. O zamanlar, işlevsel müzik neredeyse yalnızca muzakla özdeşleştirildi – çok kötü bir üne sahipti. Sanatçılar işlevsel müzik yapmamalı. Ben de ‘Neden olmasınlar?’ diye düşündüm.”
Eno’nun sanatın ve işlevselliğin birbirini dışlaması gerekmediğine dair meydan okumasını takdir ediyorum. Müziği kendi hayatında nasıl kullandığını düşünürken fark etti ki, “Yaşamak istediğim bir alan yaratmak için kullanıyorum.” Bazen istenen atmosfer canlı ve iyimserdi, bu yüzden bütün gün Fela Kuti’yi dinledi. Diğer zamanlarda yavaş orkestra müziğini tercih etti. “‘Birçok insanın da bunu yaptığını hayal ediyorum’ diye düşünmeye başladım” dedi. Ambient aslında ‘Artık müzikal deneyimler tasarlıyorum’ demenin bir yoluydu. “İşte burası bir mekan, istediğiniz gibi girip çıkabileceğiniz bir atmosfer.”
Bunu göz önünde bulundurarak, bugünün oynatma listesi, istediğiniz zaman girip çıkabileceğiniz bir alandır. Güneş ışınlarıyla aydınlatılan sürüklenen bulutlardan oluşan bir ev gibi havadar, sakin ve birikimli olacak şekilde tasarladım. Tabii ki, tüm ortam müziği sesleri böyle değil. (Örneğin, Hecker’in müziğini seviyorum, ancak çoğu, çağrıştırıcı, yünlü dokular ve burada yersiz olabilecek genel bir önsezi duygusuyla karakterize edilir.) Duygularda ve tonlarda birleşik bir uyum bulmaya çalıştım. Bu şarkıların hepsinde bulunacak sihir var ve hepsi çok farklı sanatçılar olsa da, şunu buldum: Julianna Barwickilahi vokal halıları, laraajiton bulanıklığı ve Hiroshi Yoshimuragevezelik elektroniği birlikte son derece iyi çalıştı.
Bu şarkıların çoğu, Eno’nun dediği gibi “işlevsel müzik” olarak kendi hayatımda var oldu, ancak Hecker’in haklı olarak yakındığı ruhsuz “üretkenlik için müzik” anlamında değil. Yavaşlamak ve hayal kurmak için bu şarkılardan bazılarını defalarca kullandım. Bunlardan bazılarını, DJ’lik yaptığım bir arkadaşımın düğününde, misafirlerin geldiği anlamlı ama kutsal anlar için bir çalma listesinde kullandım. Tam olarak bu çalma listesini bu hafta başlarında gürültülü bir New Jersey Transit treninde test ettim ve bana kendimi Annie Ernaux’nun güzel ve büyüleyici romanı The Years’da kaybetmem için yeterince zihinsel alan sağladı. Bu müzik, hayatınızda kendine özgü ve hoş bir şekilde verimsiz bir işlev bulsun.
2020 Sonbaharında ambiyans öncüsü ve çok yıllık bulmaca-cevap Eno ile röportaj yapma zevkini yaşadığımda, 1970’lerin sonlarında “ayrık müzik” adını verdiği ilk eserlerini bestelediğini hatırladı ve Hecker gibi benzer çekincelerini dile getirdi. Ambiyans müziği yapmaya başladığımda,” dedi, “işlevsel müzik yapmak istediğimi biliyordum. O zamanlar, işlevsel müzik neredeyse yalnızca muzakla özdeşleştirildi – çok kötü bir üne sahipti. Sanatçılar işlevsel müzik yapmamalı. Ben de ‘Neden olmasınlar?’ diye düşündüm.”
Eno’nun sanatın ve işlevselliğin birbirini dışlaması gerekmediğine dair meydan okumasını takdir ediyorum. Müziği kendi hayatında nasıl kullandığını düşünürken fark etti ki, “Yaşamak istediğim bir alan yaratmak için kullanıyorum.” Bazen istenen atmosfer canlı ve iyimserdi, bu yüzden bütün gün Fela Kuti’yi dinledi. Diğer zamanlarda yavaş orkestra müziğini tercih etti. “‘Birçok insanın da bunu yaptığını hayal ediyorum’ diye düşünmeye başladım” dedi. Ambient aslında ‘Artık müzikal deneyimler tasarlıyorum’ demenin bir yoluydu. “İşte burası bir mekan, istediğiniz gibi girip çıkabileceğiniz bir atmosfer.”
Bunu göz önünde bulundurarak, bugünün oynatma listesi, istediğiniz zaman girip çıkabileceğiniz bir alandır. Güneş ışınlarıyla aydınlatılan sürüklenen bulutlardan oluşan bir ev gibi havadar, sakin ve birikimli olacak şekilde tasarladım. Tabii ki, tüm ortam müziği sesleri böyle değil. (Örneğin, Hecker’in müziğini seviyorum, ancak çoğu, çağrıştırıcı, yünlü dokular ve burada yersiz olabilecek genel bir önsezi duygusuyla karakterize edilir.) Duygularda ve tonlarda birleşik bir uyum bulmaya çalıştım. Bu şarkıların hepsinde bulunacak sihir var ve hepsi çok farklı sanatçılar olsa da, şunu buldum: Julianna Barwickilahi vokal halıları, laraajiton bulanıklığı ve Hiroshi Yoshimuragevezelik elektroniği birlikte son derece iyi çalıştı.
Bu şarkıların çoğu, Eno’nun dediği gibi “işlevsel müzik” olarak kendi hayatımda var oldu, ancak Hecker’in haklı olarak yakındığı ruhsuz “üretkenlik için müzik” anlamında değil. Yavaşlamak ve hayal kurmak için bu şarkılardan bazılarını defalarca kullandım. Bunlardan bazılarını, DJ’lik yaptığım bir arkadaşımın düğününde, misafirlerin geldiği anlamlı ama kutsal anlar için bir çalma listesinde kullandım. Tam olarak bu çalma listesini bu hafta başlarında gürültülü bir New Jersey Transit treninde test ettim ve bana kendimi Annie Ernaux’nun güzel ve büyüleyici romanı The Years’da kaybetmem için yeterince zihinsel alan sağladı. Bu müzik, hayatınızda kendine özgü ve hoş bir şekilde verimsiz bir işlev bulsun.