Acımasız reşit olma hikayesi “Güzel Varlıklar”da, zorbalar ve onların zorbaları huzursuzca ve bazen yıkıcı kavgalarla birbirlerinin etrafında dönerler. İzlanda, Reykjavik’in turistik yerlerden uzakta, köhne bir köşesinde geçen film, çocukluk ve yetişkinlik arasındaki bu yapışkan, kafa karıştırıcı ve kaçınılmaz olarak rahatsız edici boşlukta mücadele eden dört gence odaklanıyor. Aynı zamanda, daha iyi bilecek kadar yaşlı ve (kendileri dahil) çok fazla kontrole sahip olamayacak kadar genç olan çocuklar, karşılık veremeyecek kadar mutlu bir dünyaya adım atıyorlar.
Görünüşte çok da uzak olmayan bir geçmişte geçen hikaye, birinden sonra tanışan iki çocuğun etrafında dönüyor: Beş parasız bir serseri olan Balli (Askell Einar Palmason), kötü koktuğundan şikayet eden bir sınıf arkadaşı, okul zorbaları tarafından vahşice dövülür. Saldırı onu hastaneye ve sorunlu İzlandalı gençlerle ilgili patlayan yerel televizyon haberlerine düşürür. Başka bir asabi grubun yakışıklı üyesi Addi (Birgir Dagur Bjarkason) programı izlediğinde Balli’yi hor gördüğünü ifade eder. Ancak Addi kısa sürede rotasını değiştirir ve muhtaç, anlaşılır bir şekilde şüpheli yabancıyı küçük, tenha çevresine getirir.
Bunu, çıkıntılı çeneler, sıkılı yumruklar ve gösterişli bir şekilde içilen sigaralarla tamamlanan çok genç duruş izler. Addi ve Balli, diğer iki çocukla birlikte – öngörülemeyen Konni (Viktor Benony Benediktsson) ve dostça olmayan şakacı Siggi (Snorri Rafn Frimannsson) – takılır, çılgına döner, kızlarla tanışır ve uzaklara bakar. Zaman zaman ve çoğunlukla Konni tarafından cesaretlendirilerek, coşkulu bir vahşilikle diğer adamların arasına karışırlar. Konni bu çetenin en güçlü ve en patlayıcı üyesidir, ancak Addi en korkunç çocuktur çünkü pişmanlıklarını bir sonraki kavgaya giderken ifade eder.
Her şeyden önce yazar-yönetmen Gudmundur Arnar Gudmundsson’un anlatımına getirdiği elle tutulur hassasiyetle karakterize edilen, sosyal olarak inşa edilmiş, aşırı erkeksileştirilmiş, saldırganca şeytani küçük aptallar olan erkeklerin hüzünlü, tanıdık bir hikayesi. Gudmundsson’un ilk uzun metrajlı filmi Heartstone da ergenlik çağındaki erkeklere odaklandı. Burada, sürükleyici gerçekçilik ve fantastik dürtülerin bir kombinasyonuyla – Addi’nin anlatıya verimsiz bir gizem katan tuhaf rüyaları ve vizyonları var – kırılganlıkları ve olgunlaşmamış arzularıyla genç arkadaşlığın hararetli samimiyetini ikna edici bir şekilde aktarıyor. Konni ve Addi arasındaki dostluk özellikle yoğundur ve dönüşümlü olarak alay, gaddarlık ve erotik yüklü hassasiyet anlarıyla karakterize edilir.
Zamanla, tüm bu duygu, tüm bu öfke ve kafa karışıklığı doruğa ulaşır ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde yıkıcı şiddete yol açar. Çekici genç oyuncu kadrosuna ve her pis köşeye doku ve görsel ilgi katan yakışıklı sinematografiye rağmen çok da önemli değil. Gudmundsson belli ki karakterlerini seviyor ve sizin de onlara aşık olmanızı istiyor ama onlar veya gerçeklikleri hakkında söyleyecek pek bir şeyi yok. Daha büyük dünyaya başını sallıyor, arzunun bazı erkeklerin etkileşimlerini yönlendirdiğini öne sürüyor ve bu çocukları neyin harekete geçirdiğine dair, çoğunlukla kötü ebeveynlikte kendini gösteren bazı şüpheli deterministik fikirler ortaya atıyor. Asla gerçekleşmeyen daha derin bir anlamı ima ederek ima ediyor ve ima ediyor.
güzel varlıklar
Oylanmamış. İzlandaca, altyazılı. Süre: 2 saat 3 dakika. Tiyatrolarda.
Görünüşte çok da uzak olmayan bir geçmişte geçen hikaye, birinden sonra tanışan iki çocuğun etrafında dönüyor: Beş parasız bir serseri olan Balli (Askell Einar Palmason), kötü koktuğundan şikayet eden bir sınıf arkadaşı, okul zorbaları tarafından vahşice dövülür. Saldırı onu hastaneye ve sorunlu İzlandalı gençlerle ilgili patlayan yerel televizyon haberlerine düşürür. Başka bir asabi grubun yakışıklı üyesi Addi (Birgir Dagur Bjarkason) programı izlediğinde Balli’yi hor gördüğünü ifade eder. Ancak Addi kısa sürede rotasını değiştirir ve muhtaç, anlaşılır bir şekilde şüpheli yabancıyı küçük, tenha çevresine getirir.
Bunu, çıkıntılı çeneler, sıkılı yumruklar ve gösterişli bir şekilde içilen sigaralarla tamamlanan çok genç duruş izler. Addi ve Balli, diğer iki çocukla birlikte – öngörülemeyen Konni (Viktor Benony Benediktsson) ve dostça olmayan şakacı Siggi (Snorri Rafn Frimannsson) – takılır, çılgına döner, kızlarla tanışır ve uzaklara bakar. Zaman zaman ve çoğunlukla Konni tarafından cesaretlendirilerek, coşkulu bir vahşilikle diğer adamların arasına karışırlar. Konni bu çetenin en güçlü ve en patlayıcı üyesidir, ancak Addi en korkunç çocuktur çünkü pişmanlıklarını bir sonraki kavgaya giderken ifade eder.
Her şeyden önce yazar-yönetmen Gudmundur Arnar Gudmundsson’un anlatımına getirdiği elle tutulur hassasiyetle karakterize edilen, sosyal olarak inşa edilmiş, aşırı erkeksileştirilmiş, saldırganca şeytani küçük aptallar olan erkeklerin hüzünlü, tanıdık bir hikayesi. Gudmundsson’un ilk uzun metrajlı filmi Heartstone da ergenlik çağındaki erkeklere odaklandı. Burada, sürükleyici gerçekçilik ve fantastik dürtülerin bir kombinasyonuyla – Addi’nin anlatıya verimsiz bir gizem katan tuhaf rüyaları ve vizyonları var – kırılganlıkları ve olgunlaşmamış arzularıyla genç arkadaşlığın hararetli samimiyetini ikna edici bir şekilde aktarıyor. Konni ve Addi arasındaki dostluk özellikle yoğundur ve dönüşümlü olarak alay, gaddarlık ve erotik yüklü hassasiyet anlarıyla karakterize edilir.
Zamanla, tüm bu duygu, tüm bu öfke ve kafa karışıklığı doruğa ulaşır ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde yıkıcı şiddete yol açar. Çekici genç oyuncu kadrosuna ve her pis köşeye doku ve görsel ilgi katan yakışıklı sinematografiye rağmen çok da önemli değil. Gudmundsson belli ki karakterlerini seviyor ve sizin de onlara aşık olmanızı istiyor ama onlar veya gerçeklikleri hakkında söyleyecek pek bir şeyi yok. Daha büyük dünyaya başını sallıyor, arzunun bazı erkeklerin etkileşimlerini yönlendirdiğini öne sürüyor ve bu çocukları neyin harekete geçirdiğine dair, çoğunlukla kötü ebeveynlikte kendini gösteren bazı şüpheli deterministik fikirler ortaya atıyor. Asla gerçekleşmeyen daha derin bir anlamı ima ederek ima ediyor ve ima ediyor.
güzel varlıklar
Oylanmamış. İzlandaca, altyazılı. Süre: 2 saat 3 dakika. Tiyatrolarda.