“Woman of the Hour”, Kendrick ile birlikte projedeki birkaç yapımcıdan biri olan Miri Yoon’un “matematik” görevine benzettiği şekilde, doğru insanları bir araya getirmeye yönelik bir çalışmaydı. Yakın zamanda başka bir önemli oyuncu-yönetmen filmi olan Olivia Wilde’ın “Don’t Worry Darling” filminde çalışan Yoon, başlangıçta başrolü üstlenen Kendrick’in “bizi gerçekten uçurumun kenarına ittiğini” söyledi. Kendrick, Ian McDonald’s’ın Kara Liste senaryosunu bu şekilde yorumlamıştı – 1970’lerdeki seri katil Rodney Alcala hakkında yarı biyografik bir film, yolu kesiştiği kadınların gözünden anlatılıyor, aralarında bir “Flört Oyunu” yarışmacısı (Kendrick) da var ve herkesi bu senaryoya inandığına ikna etti. dümeni eline almalıdır.
Yoon, “‘Peki, ne yapacağız?’ diye düşünüyoruz” dedi. “Neden tüm bu köpek ve midilli gösterisini inceleyip bu filmi başka kimin yapabileceğini bulmaya zahmet ediyoruz ki?” Haydi gidelim.” O andan itibaren işler hızla ilerledi – Kendrick’in yönetmenliğe seçilmesinden yaklaşık altı hafta sonra, ekip 24 günlük bir çekim için hazırlanıyordu – ve Vancouver kışının yerini yaza bırakmasıyla işler zorlaştı. Yoon, tüm bunlara rağmen ilk film yapımcısının oldukça bilinçli olduğunu söyledi: “Anna Kendrick’te keyfi hiçbir şey yok.”
Kendrick’in hazırlığının, yönetmen koltuğunda bir kadın olmasından ve bunun getirdiği tüm önyargılardan kaynaklanmış olabileceğinden şüphelendim. Yoon burnuma vurduğumu işaret etti. Toronto’daki oyuncu-yönetmen filmlerinin neredeyse yarısı kadınlar tarafından yapılıyor olsa da artık herkes kadın film yapımcılarının kamera arkasında karşılaştığı zorlukları biliyor. Aktris Eva Longoria’nın kısa süre önce ilk uzun metrajlı filmi “Flamin’ Hot” vizyona girdiğinde Variety’ye söylediği gibi, “Bir çekim, bir şans elde ediyorum, iki kat daha fazla çalışıyorum, iki kat daha hızlı, iki kat daha ucuz.”
Kendrick şüphesiz bu hesaplamanın farkındaydı ve SAG-AFTRA kuralları nedeniyle Toronto Festivali galasına katılamamasından dolayı “kalbinin kırıldığını” kendisi açıkladı. Bazı bağımsız filmler sendika taleplerini kabul etmeleri halinde geçici anlaşmalara varsa da, bu yılki festivalde çok az sayıda Amerikalı film yapımcısı ve oyuncu yer aldı. Yine de “Saatin Kadını” Netflix ile yaptığı 11 milyon dolarlık anlaşmayla festivalin ilk büyük satışını gerçekleştirdi.
Hollywood’un istikrarının sorgulanabilir olduğu göz önüne alındığında, yönetmenliğin oyunculuk işini beklemekten daha fazla güvenlik sağlayıp sağlamadığını söylemek zor. Konuştuğum yapımcıların hiçbiri kesin bir cevap veremedi. Yoon, endüstrinin hâlâ “depremsel bir değişim geçiren bir manzaraya” ayak uydurduğunu söyledi.
Yoon, “‘Peki, ne yapacağız?’ diye düşünüyoruz” dedi. “Neden tüm bu köpek ve midilli gösterisini inceleyip bu filmi başka kimin yapabileceğini bulmaya zahmet ediyoruz ki?” Haydi gidelim.” O andan itibaren işler hızla ilerledi – Kendrick’in yönetmenliğe seçilmesinden yaklaşık altı hafta sonra, ekip 24 günlük bir çekim için hazırlanıyordu – ve Vancouver kışının yerini yaza bırakmasıyla işler zorlaştı. Yoon, tüm bunlara rağmen ilk film yapımcısının oldukça bilinçli olduğunu söyledi: “Anna Kendrick’te keyfi hiçbir şey yok.”
Kendrick’in hazırlığının, yönetmen koltuğunda bir kadın olmasından ve bunun getirdiği tüm önyargılardan kaynaklanmış olabileceğinden şüphelendim. Yoon burnuma vurduğumu işaret etti. Toronto’daki oyuncu-yönetmen filmlerinin neredeyse yarısı kadınlar tarafından yapılıyor olsa da artık herkes kadın film yapımcılarının kamera arkasında karşılaştığı zorlukları biliyor. Aktris Eva Longoria’nın kısa süre önce ilk uzun metrajlı filmi “Flamin’ Hot” vizyona girdiğinde Variety’ye söylediği gibi, “Bir çekim, bir şans elde ediyorum, iki kat daha fazla çalışıyorum, iki kat daha hızlı, iki kat daha ucuz.”
Kendrick şüphesiz bu hesaplamanın farkındaydı ve SAG-AFTRA kuralları nedeniyle Toronto Festivali galasına katılamamasından dolayı “kalbinin kırıldığını” kendisi açıkladı. Bazı bağımsız filmler sendika taleplerini kabul etmeleri halinde geçici anlaşmalara varsa da, bu yılki festivalde çok az sayıda Amerikalı film yapımcısı ve oyuncu yer aldı. Yine de “Saatin Kadını” Netflix ile yaptığı 11 milyon dolarlık anlaşmayla festivalin ilk büyük satışını gerçekleştirdi.
Hollywood’un istikrarının sorgulanabilir olduğu göz önüne alındığında, yönetmenliğin oyunculuk işini beklemekten daha fazla güvenlik sağlayıp sağlamadığını söylemek zor. Konuştuğum yapımcıların hiçbiri kesin bir cevap veremedi. Yoon, endüstrinin hâlâ “depremsel bir değişim geçiren bir manzaraya” ayak uydurduğunu söyledi.