Rolling Stone dergisinin kurucu ortağı Jann Wenner, kendisiyle yapılan bir röportajın Haberler’ta yayınlanmasının ve geniş çapta eleştirilmesinin ertesi günü, kuruluşuna da katkıda bulunduğu Rock & Roll Hall of Fame Vakfı’nın yönetim kurulundan çıkarıldı. cinsiyetçi ve ırkçı olarak.
Sanatçıları Onur Listesi’ne alan ve Cleveland’da kendisine bağlı bir müzenin kurulmasının arkasındaki kuruluş olan vakıf, duyuruyu Cumartesi günü yayınlanan kısa bir bildiriyle yaptı.
Açıklamada, “Jann Wenner, Rock & Roll Hall of Fame Vakfı yönetim kurulundan çıkarıldı” denildi. Vakfın başkanı ve icra kurulu başkanı Joel Peresman, telefonla ulaşıldığında daha fazla yorum yapmaktan kaçındı.
Ancak Bay Wenner’ın kovulması, Cuma günü The Times’da yayınlanan ve Bob Dylan, Mick Jagger ve John gibi rock efsaneleriyle on yıllardır süren röportajlarının ayrıntılarını içeren “The Masters” başlıklı yeni kitabının yayımlanmasıyla aynı zamana denk gelen bir röportajın ardından gerçekleşti. , Bruce Springsteen ve Bono – hepsi beyaz ve erkek.
Röportajda The Times’tan David Marchese, 77 yaşındaki Bay Wenner’a kitapta neden kadın veya farklı ırklardan kişilerin yer almadığını sordu.
Kadınlarla ilgili olarak Bay Wenner, Joni Mitchell’in “bir rock ‘n’ roll filozofu olmadığını” belirterek, “Aslında hiçbiri o entelektüel düzeyde yeterince açık sözlü değildi” dedi.
Renkli sanatçılara tepkisi daha az doğrudandı. “Siyahi sanatçılardan – bilirsin Stevie Wonder, bir dahi, değil mi?” dedi. “Sanırım ‘usta’ kadar geniş bir kelime kullandığınızda hata o kelimeyi kullanmakta. Belki Marvin Gaye veya Curtis Mayfield? Demek istediğim, kendilerini o seviyede ifade edemediler.
Bay Wenner’ın yorumları anında tepkiye yol açtı, sözleriyle sosyal medyada dalga geçildi ve Rolling Stone’un Bay Wenner yönetimindeki kadın sanatçılara ilişkin haberlerine ilişkin önceki eleştiriler gün ışığına çıktı. 2017’de Bay Wenner’in son derece eleştirel biyografisi “Yapışkan Parmaklar”ı yazan Joe Hagan, dergiyi 1970’te yazan feminist eleştirmen Ellen Willis’in bir yorumundan alıntı yaptı: “şiddetle kadın düşmanı.”
Kitabının yayıncısı Little, Brown and Company’nin bir temsilcisi tarafından Cumartesi günü geç saatlerde yapılan açıklamada Bay Wenner şunları söyledi: “Haber ile yaptığım röportajda, katkıları, dehayı eleştiren ve eserin değerini küçümseyen yorumlarda bulundum. Black and Company’nin etkisi.” Sanatçılar ve ben bu yorumlar için içtenlikle özür dileriz.
“‘The Masters’ yıllar boyunca yaptığım röportajların bir derlemesi,” diye devam etti, “rock’n’roll’un dünyam üzerindeki etkisine dair en iyi fikri verdiğini hissettim; Müziğin tamamını ve onun çeşitli ve önemli yaratıcılarını temsil etmeyi amaçlamıyordu; daha ziyade kariyerimin önemli anlarını yansıtmayı amaçlıyordu ve bana göre röportajlar, bu kariyerin genişliğini ve deneyimini ortaya koydu. Bunlar, müziğine ve fikirlerine hayran olduğum ve hayatım boyunca kutlayıp tanıtacağım sayısız totemik, dünyayı değiştiren sanatçıya olan takdirimi ve hayranlığımı yansıtmıyor. Kötü seçilmiş kelimelerin kışkırtıcı doğasını tamamen anlıyorum ve derinden özür dileyerek sonuçlarını kabul ediyorum.”
Bay Wenner, 1967’de müzik eleştirmeni Ralph J. Gleason’la birlikte Rolling Stone’u kurdu ve onu, rock müziğin yanı sıra politika ve güncel olaylara da derinlemesine yer veren, zamanının önde gelen müzik dergisi haline getirdi. Çoğu, Hunter S. Thompson gibi 1960’lar ve 1970’lerin “Yeni Gazetecilik” hareketinin yıldızları tarafından yazılmıştır. Bay Gleason 1975’te öldü.
Bay Wenner, dergiyi 2020 yılında bir dizi işlemle sattı ve 2019’da resmi olarak bıraktı. Geçen yıl “Like a Rolling Stone” adlı anılarını yayımladı.
Bay Wenner aynı zamanda 1983 yılında Rock & Roll Hall of Fame Vakfı’nı kuran ve 1986’da ilk dersini veren bir grup müzik ve medya yöneticisi arasındaydı; Cleveland’daki ekteki müze 1995’te açıldı. Bay Wenner’ın kendisi de 2004 yılında performans göstermeyen olarak kabul edildi.
Rock Hall, yıllar içinde görece az sayıda kadın ve azınlık sanatçısının göreve alınması nedeniyle eleştirildi. Bir bilim insanına göre 2019’da odadaki kişilerin yalnızca yüzde 7,7’si kadındı. Ancak bazı eleştirmenler son değişiklikleri memnuniyetle karşıladılar ve en son adaylar arasında Kate Bush, Sheryl Crow ve Missy Elliott’un yanı sıra George Michael, Willie Nelson, Rage Against the Machine ve Spinners yer alıyor.
Sanatçıları Onur Listesi’ne alan ve Cleveland’da kendisine bağlı bir müzenin kurulmasının arkasındaki kuruluş olan vakıf, duyuruyu Cumartesi günü yayınlanan kısa bir bildiriyle yaptı.
Açıklamada, “Jann Wenner, Rock & Roll Hall of Fame Vakfı yönetim kurulundan çıkarıldı” denildi. Vakfın başkanı ve icra kurulu başkanı Joel Peresman, telefonla ulaşıldığında daha fazla yorum yapmaktan kaçındı.
Ancak Bay Wenner’ın kovulması, Cuma günü The Times’da yayınlanan ve Bob Dylan, Mick Jagger ve John gibi rock efsaneleriyle on yıllardır süren röportajlarının ayrıntılarını içeren “The Masters” başlıklı yeni kitabının yayımlanmasıyla aynı zamana denk gelen bir röportajın ardından gerçekleşti. , Bruce Springsteen ve Bono – hepsi beyaz ve erkek.
Röportajda The Times’tan David Marchese, 77 yaşındaki Bay Wenner’a kitapta neden kadın veya farklı ırklardan kişilerin yer almadığını sordu.
Kadınlarla ilgili olarak Bay Wenner, Joni Mitchell’in “bir rock ‘n’ roll filozofu olmadığını” belirterek, “Aslında hiçbiri o entelektüel düzeyde yeterince açık sözlü değildi” dedi.
Renkli sanatçılara tepkisi daha az doğrudandı. “Siyahi sanatçılardan – bilirsin Stevie Wonder, bir dahi, değil mi?” dedi. “Sanırım ‘usta’ kadar geniş bir kelime kullandığınızda hata o kelimeyi kullanmakta. Belki Marvin Gaye veya Curtis Mayfield? Demek istediğim, kendilerini o seviyede ifade edemediler.
Bay Wenner’ın yorumları anında tepkiye yol açtı, sözleriyle sosyal medyada dalga geçildi ve Rolling Stone’un Bay Wenner yönetimindeki kadın sanatçılara ilişkin haberlerine ilişkin önceki eleştiriler gün ışığına çıktı. 2017’de Bay Wenner’in son derece eleştirel biyografisi “Yapışkan Parmaklar”ı yazan Joe Hagan, dergiyi 1970’te yazan feminist eleştirmen Ellen Willis’in bir yorumundan alıntı yaptı: “şiddetle kadın düşmanı.”
Kitabının yayıncısı Little, Brown and Company’nin bir temsilcisi tarafından Cumartesi günü geç saatlerde yapılan açıklamada Bay Wenner şunları söyledi: “Haber ile yaptığım röportajda, katkıları, dehayı eleştiren ve eserin değerini küçümseyen yorumlarda bulundum. Black and Company’nin etkisi.” Sanatçılar ve ben bu yorumlar için içtenlikle özür dileriz.
“‘The Masters’ yıllar boyunca yaptığım röportajların bir derlemesi,” diye devam etti, “rock’n’roll’un dünyam üzerindeki etkisine dair en iyi fikri verdiğini hissettim; Müziğin tamamını ve onun çeşitli ve önemli yaratıcılarını temsil etmeyi amaçlamıyordu; daha ziyade kariyerimin önemli anlarını yansıtmayı amaçlıyordu ve bana göre röportajlar, bu kariyerin genişliğini ve deneyimini ortaya koydu. Bunlar, müziğine ve fikirlerine hayran olduğum ve hayatım boyunca kutlayıp tanıtacağım sayısız totemik, dünyayı değiştiren sanatçıya olan takdirimi ve hayranlığımı yansıtmıyor. Kötü seçilmiş kelimelerin kışkırtıcı doğasını tamamen anlıyorum ve derinden özür dileyerek sonuçlarını kabul ediyorum.”
Bay Wenner, 1967’de müzik eleştirmeni Ralph J. Gleason’la birlikte Rolling Stone’u kurdu ve onu, rock müziğin yanı sıra politika ve güncel olaylara da derinlemesine yer veren, zamanının önde gelen müzik dergisi haline getirdi. Çoğu, Hunter S. Thompson gibi 1960’lar ve 1970’lerin “Yeni Gazetecilik” hareketinin yıldızları tarafından yazılmıştır. Bay Gleason 1975’te öldü.
Bay Wenner, dergiyi 2020 yılında bir dizi işlemle sattı ve 2019’da resmi olarak bıraktı. Geçen yıl “Like a Rolling Stone” adlı anılarını yayımladı.
Bay Wenner aynı zamanda 1983 yılında Rock & Roll Hall of Fame Vakfı’nı kuran ve 1986’da ilk dersini veren bir grup müzik ve medya yöneticisi arasındaydı; Cleveland’daki ekteki müze 1995’te açıldı. Bay Wenner’ın kendisi de 2004 yılında performans göstermeyen olarak kabul edildi.
Rock Hall, yıllar içinde görece az sayıda kadın ve azınlık sanatçısının göreve alınması nedeniyle eleştirildi. Bir bilim insanına göre 2019’da odadaki kişilerin yalnızca yüzde 7,7’si kadındı. Ancak bazı eleştirmenler son değişiklikleri memnuniyetle karşıladılar ve en son adaylar arasında Kate Bush, Sheryl Crow ve Missy Elliott’un yanı sıra George Michael, Willie Nelson, Rage Against the Machine ve Spinners yer alıyor.