Mozart’ın eserlerini seslendirdiği ve kaydettiği kayıtlarıyla tanınan, yirmili yaşlarındayken zarif yorumlarıyla eleştirmenleri etkilemeye başlayan Ingrid Haebler, 14 Mayıs’ta hayata gözlerini yumdu. 96 yaşında öldüğüne inanılıyordu.
Geçen yıl Philips etiketi için yaptığı düzinelerce kaydı içeren bir kutu seti olan Ingrid Haebler: The Philips Legacy’yi yayınlayan Decca Classics, onun ölüm haberini Facebook’ta yayınladı. Avusturya gazetesi “Salzburger Nachrichten” onun ölümünü bildirdi ve bu bilgiyi arkadaş çevresine bağladı, ancak ölüm yerinin adını vermedi.
Frau Haebler muhtemelen 20 Haziran 1926’da Viyana’da doğdu (bazı haberlerde 1929 bildirildi). Babası bir barondu. Annesi piyano çaldı ve o küçük bir çocukken Ingrid’e ders vermeye başladı; İlk kez 11 yaşında halka açıldı. Ingrid gençken Polonya’da yaşadılar, ancak 1930’ların sonlarında Avusturya’ya yerleştiler.
Gençken şiir yazdı ve beste ile uğraştı. Ancak 19 yaşında tam zamanlı olarak piyanoya odaklanmaya karar verdi – 1964’te Avustralya’dan Sydney Morning Herald’a “İlgi duyduğum birçok şeyden vazgeçmek zorunda kaldım” dedi. Eğitimini Avusturya’daki Salzburg Mozarteum’da aldı ve 1950’lerin başında Avrupa piyano yarışmalarında ödüller kazanmaya başladı. 1954’te Pro Musica Viyana Senfoni Orkestrası ile Vox için yaptığı kayıtlar Amerika’da sansasyon yarattı.
Ingrid Haebler: Onlarca kayıt içeren bir kutu seti olan The Philips Legacy, geçen yıl Decca Classics tarafından piyasaya sürüldü.
“Mozart’ın hassas ama hassas olmayan artikülasyonu, Ingrid Haebler’in A majör (KV 414) ve Si bemol majör (KV 595) Piyano Konçertolarını çalma biçimidir ki bugün alışılmadık bir durumdur” , Cyrus Durgin , bir Boston Globe müzik eleştirmeni, Ağustos 1954’te bu kayıtlardan birini inceleyerek yazdı. “Bu şekilde savunan veya saldıran insanları (müzisyenler dahil) her zaman bulacaksınız, ancak bu, Mozart’ın klavye müziğinin ‘yağ ve su gibi aktığı’ iddiasına karşılık geliyor.”
Aynı yıl İngiltere’de Kraliyet Filarmoni Orkestrası ile solist olarak sahneye çıktı. Mozart onun arama kartıydı, ancak 1956’da Londra’daki Wigmore Hall’da Mozart, Haydn ve Schubert’in bir programını icra ederken yaptığı gibi, diğer bestecileri yorumlamakta da usta olduğunu kanıtladı. Daily Telegraph of Britain “izleyicilerini büyüledi ve büyüledi” diye yazdı.
1958’de Bristol Evening Post’un bildirdiğine göre, Bath Festivali’nde pratik seansı sırasında kendisine sunulan Steinway’i reddetmekte özgür hissetti ve organizatörleri başka bir piyano aramaya zorladı.
Bu festivalde Mozart’tan daha fazlası olduğunu da gösterdi. Beethoven’ın 1 No’lu Piyano Konçertosu’nu çaldı ve Daily Telegraph of Britain’ı etkiledi. Gazete, “Beethoven’ın geleceğine dair herhangi bir yanlış önseziye başvurmadan, çalışmayı 18. yüzyıla yerleştirdi, ancak onu zaten Mozart’tan ayıran uçurumun ötesine yerleştirdi.”
Ekim 1959’da Amerika’daki ilk çıkışını Minneapolis’te Minneapolis Senfoni Orkestrası ile Mozart’ın B bemol majör Piyano Konçertosu’nu çalarak yaptı.
Ross Parmenter, Haber’daki bir incelemede, “Seyirci alkışları piyanisti beş kez sahneye çıkardı” diye yazdı ve “orkestra üyeleri de alkışlara katıldı.”
Barones olmasına rağmen Barones unvanını taşımayan Haebler, Mozart yorumlarıyla izleyicileri etkilemeye devam ederken, 1976’da Hunter College’da New York’ta ilk konserini verdi ve programını Schubert ve Debussy’nin eserlerini de içerecek şekilde genişletti. , ve Mozart parçaları her zaman olduğu gibi parlıyor.
The Times’daki bir incelemede Donal Henahan, “Bu bulutsuz, tasasız Mozart’tı,” diye yazdı, “geçen yüzyılın onu mucizevi bir şekilde kutsanmış bir çocuk olarak gördüğü görüşüyle tutarlı.”
Frau Haebler, bu yüzyılın başına kadar turneye devam etti. Çoğu Philips için olmak üzere sayısız kaydında bir dizi besteciyi yorumladı, ancak yine de öne çıkan genellikle Mozart kayıtları oldu. Eleştirmen Richard Perry, 1990’da The Kingston Whig-Standard of Ontario için Mozart sonatları kaydını gözden geçirdiğinde, onları canlandırıcı bir şekilde farklı kılan şeylere odaklandı.
“Rekabetin ve devasa konser salonlarının her fırsatta becerilerini sergilemeye mecbur göründüğü göz kamaştırıcı piyanistlerle dolu bir konser dünyasında,” diye yazdı, “Frau Haebler’in Mozart’ının dinginliği ve sadeliği ender bir keyif.”
Bayan Haebler’in hayatta kalanları hakkında bilgi hemen mevcut değildi.
Christopher F. Schütze raporlamaya katkıda bulundu.
Geçen yıl Philips etiketi için yaptığı düzinelerce kaydı içeren bir kutu seti olan Ingrid Haebler: The Philips Legacy’yi yayınlayan Decca Classics, onun ölüm haberini Facebook’ta yayınladı. Avusturya gazetesi “Salzburger Nachrichten” onun ölümünü bildirdi ve bu bilgiyi arkadaş çevresine bağladı, ancak ölüm yerinin adını vermedi.
Frau Haebler muhtemelen 20 Haziran 1926’da Viyana’da doğdu (bazı haberlerde 1929 bildirildi). Babası bir barondu. Annesi piyano çaldı ve o küçük bir çocukken Ingrid’e ders vermeye başladı; İlk kez 11 yaşında halka açıldı. Ingrid gençken Polonya’da yaşadılar, ancak 1930’ların sonlarında Avusturya’ya yerleştiler.
Gençken şiir yazdı ve beste ile uğraştı. Ancak 19 yaşında tam zamanlı olarak piyanoya odaklanmaya karar verdi – 1964’te Avustralya’dan Sydney Morning Herald’a “İlgi duyduğum birçok şeyden vazgeçmek zorunda kaldım” dedi. Eğitimini Avusturya’daki Salzburg Mozarteum’da aldı ve 1950’lerin başında Avrupa piyano yarışmalarında ödüller kazanmaya başladı. 1954’te Pro Musica Viyana Senfoni Orkestrası ile Vox için yaptığı kayıtlar Amerika’da sansasyon yarattı.
Ingrid Haebler: Onlarca kayıt içeren bir kutu seti olan The Philips Legacy, geçen yıl Decca Classics tarafından piyasaya sürüldü.
“Mozart’ın hassas ama hassas olmayan artikülasyonu, Ingrid Haebler’in A majör (KV 414) ve Si bemol majör (KV 595) Piyano Konçertolarını çalma biçimidir ki bugün alışılmadık bir durumdur” , Cyrus Durgin , bir Boston Globe müzik eleştirmeni, Ağustos 1954’te bu kayıtlardan birini inceleyerek yazdı. “Bu şekilde savunan veya saldıran insanları (müzisyenler dahil) her zaman bulacaksınız, ancak bu, Mozart’ın klavye müziğinin ‘yağ ve su gibi aktığı’ iddiasına karşılık geliyor.”
Aynı yıl İngiltere’de Kraliyet Filarmoni Orkestrası ile solist olarak sahneye çıktı. Mozart onun arama kartıydı, ancak 1956’da Londra’daki Wigmore Hall’da Mozart, Haydn ve Schubert’in bir programını icra ederken yaptığı gibi, diğer bestecileri yorumlamakta da usta olduğunu kanıtladı. Daily Telegraph of Britain “izleyicilerini büyüledi ve büyüledi” diye yazdı.
1958’de Bristol Evening Post’un bildirdiğine göre, Bath Festivali’nde pratik seansı sırasında kendisine sunulan Steinway’i reddetmekte özgür hissetti ve organizatörleri başka bir piyano aramaya zorladı.
Bu festivalde Mozart’tan daha fazlası olduğunu da gösterdi. Beethoven’ın 1 No’lu Piyano Konçertosu’nu çaldı ve Daily Telegraph of Britain’ı etkiledi. Gazete, “Beethoven’ın geleceğine dair herhangi bir yanlış önseziye başvurmadan, çalışmayı 18. yüzyıla yerleştirdi, ancak onu zaten Mozart’tan ayıran uçurumun ötesine yerleştirdi.”
Ekim 1959’da Amerika’daki ilk çıkışını Minneapolis’te Minneapolis Senfoni Orkestrası ile Mozart’ın B bemol majör Piyano Konçertosu’nu çalarak yaptı.
Ross Parmenter, Haber’daki bir incelemede, “Seyirci alkışları piyanisti beş kez sahneye çıkardı” diye yazdı ve “orkestra üyeleri de alkışlara katıldı.”
Barones olmasına rağmen Barones unvanını taşımayan Haebler, Mozart yorumlarıyla izleyicileri etkilemeye devam ederken, 1976’da Hunter College’da New York’ta ilk konserini verdi ve programını Schubert ve Debussy’nin eserlerini de içerecek şekilde genişletti. , ve Mozart parçaları her zaman olduğu gibi parlıyor.
The Times’daki bir incelemede Donal Henahan, “Bu bulutsuz, tasasız Mozart’tı,” diye yazdı, “geçen yüzyılın onu mucizevi bir şekilde kutsanmış bir çocuk olarak gördüğü görüşüyle tutarlı.”
Frau Haebler, bu yüzyılın başına kadar turneye devam etti. Çoğu Philips için olmak üzere sayısız kaydında bir dizi besteciyi yorumladı, ancak yine de öne çıkan genellikle Mozart kayıtları oldu. Eleştirmen Richard Perry, 1990’da The Kingston Whig-Standard of Ontario için Mozart sonatları kaydını gözden geçirdiğinde, onları canlandırıcı bir şekilde farklı kılan şeylere odaklandı.
“Rekabetin ve devasa konser salonlarının her fırsatta becerilerini sergilemeye mecbur göründüğü göz kamaştırıcı piyanistlerle dolu bir konser dünyasında,” diye yazdı, “Frau Haebler’in Mozart’ının dinginliği ve sadeliği ender bir keyif.”
Bayan Haebler’in hayatta kalanları hakkında bilgi hemen mevcut değildi.
Christopher F. Schütze raporlamaya katkıda bulundu.