“Stopmotion”a güç veren minik kuklalar korkunç bir masumiyet yayıyor; sarmal bir animatörün el yapımı figürlerinin ve kendi rahatsız zihninin insafına kaldığı alışılmadık derecede kararlı bir korku hikayesi.
Yetenekli bir sanatçı olan Ella (Aisling Franciosi), kendisi de bir kukladır ve dejeneratif bir hastalıktan muzdarip ünlü bir animatör olan korkunç annesinin (Stella Gonet) eline düşmek zorunda kalır.
Annesinin havlayan talimatlarına göre öfkeyle oyuncak bebekleri milimetre milimetre hareket ettiren Ella, “Benim kendi sesim yok” diye yakınıyor. Ancak yaşanan trajedi Ella'yı kendi stop-motion filmini yapmaya yönelttiğinde ve malzemelerini boş bir apartman bloğuna taşıdığında endişeli ve tereddütlü hale gelir. Emir almaya alışkın olduğundan, komşu apartman dairesindeki tuhaf küçük bir kız (Caolinn Springall), Ella'nın filmi için ceset balmumu ve ölü bir tilki gerektiren daha karanlık bir yön önerdiğinde kolayca pes eder. Bu tahmin edemeyeceğiniz kadar acımasız.
Yönetmen ve animatör Robert Morgan, oyuncak bebeklerin ezilmiş sakızlı ayı suratlarından ve deforme olmuş uzuvlarından ürkütücü, amaçlı bir sihir yaratarak anlatı açısından sade, görsel açıdan sofistike bir ilk film yarattı. Kutladığı sanat formu gibi “Stopmotion” da dikkatli, sabırlı ve neredeyse cezalandırıcı derecede odaklanmış; Franciosi, “The Nightingale” (2019)'daki rolünü bu kadar yıkıcı kılan aynı yoğunluğu getiriyor. Ella'nın gerçekliğe olan hakimiyeti gevşeyip oyuncak bebeklerine hayat vermek için kendi bedenini yamyamlaştırmaya başladıkça film, yaratma arzusu ile yok etme arzusu arasındaki her türlü ayrımı siler.
Sanatsal eylemlilik ve onun boyun eğdirilmesi (özellikle kadın sanatçılar söz konusu olduğunda) üzerine kanlı bir meditasyon olan Stopmotion mükemmel değildir, ancak her unsur Ella ve onun itici karakterleri arasında derinden rahatsız edici bir yakınlık yaratmak için uyumlu bir şekilde hareket eder. Ancak tilki olmadan da yapabilirdim.
Hareketi durdur
Kendine zarar verme ve çalıntı sakatat nedeniyle R olarak derecelendirildi. Süre: 1 saat 33 dakika. Sinemalarda.
Yetenekli bir sanatçı olan Ella (Aisling Franciosi), kendisi de bir kukladır ve dejeneratif bir hastalıktan muzdarip ünlü bir animatör olan korkunç annesinin (Stella Gonet) eline düşmek zorunda kalır.
Annesinin havlayan talimatlarına göre öfkeyle oyuncak bebekleri milimetre milimetre hareket ettiren Ella, “Benim kendi sesim yok” diye yakınıyor. Ancak yaşanan trajedi Ella'yı kendi stop-motion filmini yapmaya yönelttiğinde ve malzemelerini boş bir apartman bloğuna taşıdığında endişeli ve tereddütlü hale gelir. Emir almaya alışkın olduğundan, komşu apartman dairesindeki tuhaf küçük bir kız (Caolinn Springall), Ella'nın filmi için ceset balmumu ve ölü bir tilki gerektiren daha karanlık bir yön önerdiğinde kolayca pes eder. Bu tahmin edemeyeceğiniz kadar acımasız.
Yönetmen ve animatör Robert Morgan, oyuncak bebeklerin ezilmiş sakızlı ayı suratlarından ve deforme olmuş uzuvlarından ürkütücü, amaçlı bir sihir yaratarak anlatı açısından sade, görsel açıdan sofistike bir ilk film yarattı. Kutladığı sanat formu gibi “Stopmotion” da dikkatli, sabırlı ve neredeyse cezalandırıcı derecede odaklanmış; Franciosi, “The Nightingale” (2019)'daki rolünü bu kadar yıkıcı kılan aynı yoğunluğu getiriyor. Ella'nın gerçekliğe olan hakimiyeti gevşeyip oyuncak bebeklerine hayat vermek için kendi bedenini yamyamlaştırmaya başladıkça film, yaratma arzusu ile yok etme arzusu arasındaki her türlü ayrımı siler.
Sanatsal eylemlilik ve onun boyun eğdirilmesi (özellikle kadın sanatçılar söz konusu olduğunda) üzerine kanlı bir meditasyon olan Stopmotion mükemmel değildir, ancak her unsur Ella ve onun itici karakterleri arasında derinden rahatsız edici bir yakınlık yaratmak için uyumlu bir şekilde hareket eder. Ancak tilki olmadan da yapabilirdim.
Hareketi durdur
Kendine zarar verme ve çalıntı sakatat nedeniyle R olarak derecelendirildi. Süre: 1 saat 33 dakika. Sinemalarda.