Jean-Pierre ve Luc Dardenne kardeşlerin çoğu filminde olduğu gibi, son filmleri – yürek parçalayıcı “Tori ve Lokita” – dışlanmışlar hakkındadır. Ve filmlerinin çoğu gibi, gri bir Belçika kasabasında ve çevresinde geçen ahlaki bir vicdan gerilimi gerilim filmi. Orada, iki genç Afrikalı göçmen, neredeyse her insan değişiminin bir işlem olduğu ve ihanet riski taşıdığı, düşmanca bir dünyada bir ev bulmak için mücadele ediyor.
Her ikisi de çekici amatörler olan Pablo Schils ve Joely Mbundu’nun canlandırdığı Tori ve Lokita, biraz kaotik bir çocuk merkezinde yaşıyorlar ve kardeş olarak geçiyorlar; Onlar da belirsizlik içinde. 12 yaşında genç görünen Tori’nin ikamet belgeleri vardır, ancak 17 yaşındaki Lokita henüz ikamet belgelerini almamıştır. Lokita’nın sınır dışı edilme hayaletiyle karşı karşıya kalan ikisi, yoğun bir şekilde onun ülkede kalması için bir yol bulmaya odaklanır. Borçlu oldukları kaçakçılardan kaçmaya çalışırken ve yerel (yasadışı) bir kenevir satıcısının ayak işlerini yaparken göçmenlik memurlarına ne söyleyeceklerini prova ederek onun hikayesi üzerinde kafa yoruyorlar.
Film, bir göçmenlik görüşmesinin ortasında Lokita ile başlıyor, kamera, ekran dışı sorulara yanıt verirken – giderek tuhaflaşan iki dakika boyunca – ona yakın çekimde eğitildi. Yüzü ve sesi ilk başta sakin, cevapları biraz hazır, ancak görüşmeci onun hikayesini sorguladığında her şey değişiyor. Soru soran için herhangi bir kesinti olmadığı için, bakışınız, odak noktanız Lokita’da kalıyor ve sorular gelmeye devam ederken sizi aramaya devam etmeye zorluyor ve Lokita önce parçalanıp sonra ağlamaya başlıyor; daha insanlıktan çıkaran Might.
Sorgulamayı izlemek rahatsız edici ve bütün mesele bu. Dardennes sizi sadece Lokita’yı görmeye, onun cesaretini ve titreyen kırılganlığını görmeye zorlamakla kalmaz, aynı zamanda sizi devlet şiddetine tanık yapar. Hikayedeki en dikkate değer kötü adamlar, uyuşturucu satıcısı ve çetesi ile kaçakçılardır; hepsi amansızca çocukları takip edip sömürür, Lokita’dan para talep eder ve satıcı söz konusu olduğunda daha da kötüsü. Bununla birlikte, filmin altını çizdiği gibi, buradaki en büyük hata, göçmenlere bu kadar insanlık dışı (bazıları diğerlerinden daha kötü) davranan bir ülkenin – ve dolayısıyla o ülkenin halkının – üzerindedir.
Her ikisi de çekici amatörler olan Pablo Schils ve Joely Mbundu’nun canlandırdığı Tori ve Lokita, biraz kaotik bir çocuk merkezinde yaşıyorlar ve kardeş olarak geçiyorlar; Onlar da belirsizlik içinde. 12 yaşında genç görünen Tori’nin ikamet belgeleri vardır, ancak 17 yaşındaki Lokita henüz ikamet belgelerini almamıştır. Lokita’nın sınır dışı edilme hayaletiyle karşı karşıya kalan ikisi, yoğun bir şekilde onun ülkede kalması için bir yol bulmaya odaklanır. Borçlu oldukları kaçakçılardan kaçmaya çalışırken ve yerel (yasadışı) bir kenevir satıcısının ayak işlerini yaparken göçmenlik memurlarına ne söyleyeceklerini prova ederek onun hikayesi üzerinde kafa yoruyorlar.
Film, bir göçmenlik görüşmesinin ortasında Lokita ile başlıyor, kamera, ekran dışı sorulara yanıt verirken – giderek tuhaflaşan iki dakika boyunca – ona yakın çekimde eğitildi. Yüzü ve sesi ilk başta sakin, cevapları biraz hazır, ancak görüşmeci onun hikayesini sorguladığında her şey değişiyor. Soru soran için herhangi bir kesinti olmadığı için, bakışınız, odak noktanız Lokita’da kalıyor ve sorular gelmeye devam ederken sizi aramaya devam etmeye zorluyor ve Lokita önce parçalanıp sonra ağlamaya başlıyor; daha insanlıktan çıkaran Might.
Sorgulamayı izlemek rahatsız edici ve bütün mesele bu. Dardennes sizi sadece Lokita’yı görmeye, onun cesaretini ve titreyen kırılganlığını görmeye zorlamakla kalmaz, aynı zamanda sizi devlet şiddetine tanık yapar. Hikayedeki en dikkate değer kötü adamlar, uyuşturucu satıcısı ve çetesi ile kaçakçılardır; hepsi amansızca çocukları takip edip sömürür, Lokita’dan para talep eder ve satıcı söz konusu olduğunda daha da kötüsü. Bununla birlikte, filmin altını çizdiği gibi, buradaki en büyük hata, göçmenlere bu kadar insanlık dışı (bazıları diğerlerinden daha kötü) davranan bir ülkenin – ve dolayısıyla o ülkenin halkının – üzerindedir.