Usher’ın cazibesinin bir kısmı, erkek çocuktan hormonal ergenliğe ve taze yüzlü iri parçaya kadar erkekliğin birçok geçişine ilişkin baştan çıkarıcı yorumunda yatıyor. Usher, halkın hayal gücünde “çok özel bir amaca” hizmet ettiğini söylüyor ve ekliyor: “Bu cinsellik, fantezi ve erkeklikle ilgili.” Vegas’ta, gelen sadık kadınların ilgisini çeken bir tür erkeklik sergiledi. Onu izlemek için yer açtı. işte. “Ve bu durumdan benim dışımda çıkan tek şey senin daha fazlasını almak için beklemendir” diye şarkı söyledi. Kalabalık onu nesneleştirdi ve ona taptı. Döndü, atladı, kaydı ve dolar dağıtan bir striptiz kulübü patronunu oynadı. “Nice & Slow” sırasında sanki bir mikrofon standını hareket ettiriyormuş gibi davrandı ve karın kasları boyunca deri pantolonunun iç kısmına giden bir iz sürdü. Bir noktada kendini suya batırdı. Birbiri ardına şehvetli bir şekilde iç geçirdi ve ağladı, dizlerinin üzerine çöktü ve bir coşku içinde sırt üstü yattı. Sonunda yeniden doğdu ve gösteriyi çılgın bir EDM setiyle sonlandırdı. Seyircilerin çığlıkları onu doğruladı. Bana bu tür sözsüz çağrı ve yanıtlara güvenme konusunda “Heyecanlanmış olmalısın” dedi. “Çığlık atmanı istiyorum.” Ve yaptılar Bağırmak.
O olmadan önce milyonlarca insana siyahi erkekliği modelleyen eski bir sanatçı; ödüllerin ve gürültülü kadınların önünde; Günahlarını itiraf ettiği destansı albümlerden önce Usher, Teksas’ta doğup Tennessee’nin tepelerinde büyüyen dahi bir çocuktu. Usher Raymond IV, Chattanooga’daki St. Elmo Misyoner Baptist Kilisesi’nin gençlik korosunda küçük bir çocuk olarak şarkı söylemeye başladı. Onu büyük ölçüde yalnız yetiştiren annesi Jonnetta O’Neal Patton koronun yönetmeniydi. Patton bana “İbadet sırasında büyükbabasının yanında oturur ve kıdemli papazlarla birlikte şarkılar söylerdi” dedi. “Sonra benim koromda şarkı söylerdi. İnsanlar bu küçük çocuğun şarkı söylemesini isterdi.”
Onu kazandığı yetenek gösterilerine götürdü. İşini bıraktı ve iki saat güneydoğuya, Atlanta’ya taşındı. Yapımcı Antonio Reid (LA adıyla tanınan) ve Babyface’in şehrin kuzeyindeki bir banliyöde LaFace Records’u kurmasından sadece birkaç yıl sonraydı. Usher’ın Reid’in seçmelerine girmesi uzun sürmedi.
Reid, Bana Şarkı Söyle: Müzik Yapma Hikayem, Sihir Bulma ve Sıradaki Kimin Arayışı adlı anı kitabında, bir çocuk oyuncu için seçmelere katılma konusunda isteksiz olduğunu yazıyor. Ancak Usher’ın kendine güveni ve karizması bambaşka bir dünyaydı ve Reid, onun tanıdık bir şarkıyı – Boyz II Men’in “End of the Road” şarkısını söyleme şeklini beğendi ama onu kendine ait hale getirdi. Reid ofisteki bütün kadınları aradı. 13 yaşındaki şarkıcı, mikrofon olmadan odada dolaşarak özellikle bir kadına odaklandı. Reid, “Önünde diz çöktü, şarkı söyledi, elini uyluğuna koydu ve gözlerine ölü gibi baktı” diye yazıyor. “Bunu daha önce yapmış birinin güveniyle onu baştan çıkardı.” Reid, Usher’ı hemen imzaladı.
Kendi adını taşıyan ilk albümü “Usher”, albüm listelerinin en alt sıralarında yer aldı, ancak birkaç single siyahi radyoda iyi bir şekilde çalındı. Usher’ın ikinci albümü My Way bir dönüm noktasıydı. Kısa süre sonra dergi kapakları çıktı ve Brandy’nin sitcom’u Moesha’da tekrar eden bir rol ortaya çıktı. Merakla beklenen üçüncü albümü “8701” 2001 yazında çıktı ve pop listelerinde 4. sıradan giriş yaptı. Bu, Usher’a R.&B dalında ilk Grammy’sini kazandırdı. vokal performansı ve büyük eseri “İtiraflar” için sahneyi hazırladı.
O olmadan önce milyonlarca insana siyahi erkekliği modelleyen eski bir sanatçı; ödüllerin ve gürültülü kadınların önünde; Günahlarını itiraf ettiği destansı albümlerden önce Usher, Teksas’ta doğup Tennessee’nin tepelerinde büyüyen dahi bir çocuktu. Usher Raymond IV, Chattanooga’daki St. Elmo Misyoner Baptist Kilisesi’nin gençlik korosunda küçük bir çocuk olarak şarkı söylemeye başladı. Onu büyük ölçüde yalnız yetiştiren annesi Jonnetta O’Neal Patton koronun yönetmeniydi. Patton bana “İbadet sırasında büyükbabasının yanında oturur ve kıdemli papazlarla birlikte şarkılar söylerdi” dedi. “Sonra benim koromda şarkı söylerdi. İnsanlar bu küçük çocuğun şarkı söylemesini isterdi.”
Onu kazandığı yetenek gösterilerine götürdü. İşini bıraktı ve iki saat güneydoğuya, Atlanta’ya taşındı. Yapımcı Antonio Reid (LA adıyla tanınan) ve Babyface’in şehrin kuzeyindeki bir banliyöde LaFace Records’u kurmasından sadece birkaç yıl sonraydı. Usher’ın Reid’in seçmelerine girmesi uzun sürmedi.
Reid, Bana Şarkı Söyle: Müzik Yapma Hikayem, Sihir Bulma ve Sıradaki Kimin Arayışı adlı anı kitabında, bir çocuk oyuncu için seçmelere katılma konusunda isteksiz olduğunu yazıyor. Ancak Usher’ın kendine güveni ve karizması bambaşka bir dünyaydı ve Reid, onun tanıdık bir şarkıyı – Boyz II Men’in “End of the Road” şarkısını söyleme şeklini beğendi ama onu kendine ait hale getirdi. Reid ofisteki bütün kadınları aradı. 13 yaşındaki şarkıcı, mikrofon olmadan odada dolaşarak özellikle bir kadına odaklandı. Reid, “Önünde diz çöktü, şarkı söyledi, elini uyluğuna koydu ve gözlerine ölü gibi baktı” diye yazıyor. “Bunu daha önce yapmış birinin güveniyle onu baştan çıkardı.” Reid, Usher’ı hemen imzaladı.
Kendi adını taşıyan ilk albümü “Usher”, albüm listelerinin en alt sıralarında yer aldı, ancak birkaç single siyahi radyoda iyi bir şekilde çalındı. Usher’ın ikinci albümü My Way bir dönüm noktasıydı. Kısa süre sonra dergi kapakları çıktı ve Brandy’nin sitcom’u Moesha’da tekrar eden bir rol ortaya çıktı. Merakla beklenen üçüncü albümü “8701” 2001 yazında çıktı ve pop listelerinde 4. sıradan giriş yaptı. Bu, Usher’a R.&B dalında ilk Grammy’sini kazandırdı. vokal performansı ve büyük eseri “İtiraflar” için sahneyi hazırladı.