George Takei çocukluğundan bahsederken hem korkudan hem de güzellikten bahsediyor.
“Star Trek”te Sulu olarak bilinen aktör, kendisi ve ailesi, İkinci Dünya Savaşı sırasındaki binlerce Japon-Amerikalı gibi, Los Angeles'taki evlerinden bir dizi toplama kampına nakledildiğinde henüz beş yaşındaydı.
Takei, ailesinin savaş zamanı deneyimlerinden bazılarını (Kaliforniya Arcadia'da bir at ahırında, Rohwer, Arkansas'ta bir kampta ve Kuzey Kaliforniya'da bir kampta) 16 Nisan'da çıkacak olan “Kayıp Özgürlüğüm” adlı resimli kitabında yakaladı. Bir video görüşmesinde “Bu, Amerikalıların bilmesi gereken bir Amerikan hikayesi” dedi.
Kitap, ABD tarihinin karanlık bir sayfasına ışık tutma misyonunu sürdürüyor. Bu film, onun 1994 tarihli otobiyografisi “Yıldızlara”, 2019 tarihli grafik anı kitabı “Onlar Bize Düşman” ve onun hayatından ilham alan 2015 müzik prodüksiyonu “Allegiance”ın devamı niteliğindedir.
86 yaşındaki Takei, kocası Brad ile ileri gelenlerle tanışmanın yanı sıra değer verdiği hatıralar ve tek sağlıklı bağımlılığı hakkında konuştu. Bunlar konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
1
İşinizi ışıkta görün
“Bağlılık” çadırının sabah 8'de açılacağına dair bir telefon aldım. Dairemiz Manhattan'daki Longacre Tiyatrosu'na o kadar yakındı ki oraya düşen mektupları görmek için oraya yürüdük. Heyecan vericiydi; hayat boyu oyunun kurallarını değiştiren bir deneyimdi! Keşke annem ve babam da orada olabilseydi.
2
Harika grup
Rohwer'da babam kamp yönetiminin birkaç ayda bir bir plak çalar ödünç almasına izin verirdi ve akşam yemeğinden sonra masalar kaldırılır, sıralar kenara çekilir ve gençlerin dans etmesine izin verilirdi. Yatma zamanı müziğim kantinin müziğiydi. 1940'lardan büyük bir orkestranın müziğini duyduğumda hâlâ boğazımda bir düğüm oluşuyor.
3
Fuji Dağı
Ailem beni yaz okuluna göndermeyi severdi. Tokyo'da Sophia Üniversitesi'nde bir toplantı vardı. Sanırım 17 yaşındaydım. Adamlardan birinin aklına şöyle bir fikir geldi: “İnsanların Fuji Dağı'nın tepesine tırmanmasına izin veriyorlar.” Bunu yapmak ister miydiniz?” Bir düzine kadarımız Evet dedi. Başladığınızda size bu asayı satıyorlar. Her istasyonda, elinde dağlama demiri olan ve personeli işaretleyen yaşlı bir adam var. Bu tren istasyonuna ulaştığınızın kanıtıdır. Tüm personeli nihai markalamadan sorumlu tuttum.
4
Başkanlarla akşam yemeği
Brad ve ben eşcinsel bir çiftiz, Amerikan esir kamplarında büyüdüm ve eyalet yemeğine gittik. Beyaz Saray'da1999'da Başbakan Obuchi'yi Washington'da karşılamak üzere Başkan Clinton'un konuğu olarak. Ve anladım bir diğer Başkan Obama'nın 2015'te Başbakan Abe ve eşini selamlaması için davet. Obama bizi podyuma oturttu, ben Japonya'nın First Lady'sinin yanına, Brad de Nancy Pelosi'nin yanına oturdum. Peki ya bu?
5
Sidney Opera Binası
Birkaç yıl önce Avustralya'daydık ve Brad yatmadan önce jet lag ile mücadele ediyordu. Benim tavrım, etrafta dolaşmanız, kan akışını sağlamanız ve nerede olduğunuzu hissetmeniz gerektiğidir. Yürüyordum ve Sidney Opera Binası'nın yanında Operadaki Hayalet'in reklamını yapan bir sokak lambası vardı. Ben de aceleyle otele döndüm, Brad'i uyandırdım ve “Tiyatroya gidiyoruz!” dedim. Harika bir yapımdı.
6
Los Angeles'taki Japon Amerikan Ulusal Müzesi
Amerika'nın önde gelen kurumlarından biridir; Amerikan tarihinin bu bölümüyle ilgilenen herkesin yeridir. Ben eski bir CEO'yum, hâlâ mütevelli heyetindeyim ve bu müzeyi başkalarıyla birlikte kurdum.
7
Avustralya'da kabuklu deniz ürünleri
“Kan Yemini” için Moreton Körfezi'nin hemen yakınında çekim yaptık. Böceğe benzeyen, binlerce küçük bacağı olan orta boy bir yengeç olan bu kabuklulara sahipler. Bunun Queensland'e özgü bir yemek olduğunu söylediler. İstiridye dokusu ile ıstakoz ve karides tadının birleşimidir. Gerçekten neye benzediğini bilmek için denemelisiniz. Tarif edilemeyecek kadar iyi.
8.
Olimpiyat meşalesi
1984 yılında, koşucuların Olimpiyat meşalesini her beş kilometrede bir Los Angeles Memorial Coliseum'a taşıması fikri doğdu. “Star Trek” yapımcısı Harve Bennett şunları söyledi: “Peki George, sen bir koşucusun. Paramount sana sponsor olmak istiyor.” En zorlu koşuydu ve formayı ve el fenerini yanımda tutmam gerekiyordu.
9
Grauman'ın Los Angeles'taki Çin Tiyatrosu
1946 yılında kamptan çıktığımızda tüm dünyanın gözleri açıldı ve Çin tiyatrosu benim için muhteşem bir yerdi. Adımı o kaldırımda Star Trek'teki meslektaşlarımla birlikte bulacaksınız.
10
Yeşil çay
Ito En Oi Ocha çay poşetlerini yanımda taşıyorum. Uzun yaşamanıza ve gelişmenize yardımcı olacak birçok antioksidan içerirler! Her gün, bütün gün içiyorum. Bağımlıyım.
“Star Trek”te Sulu olarak bilinen aktör, kendisi ve ailesi, İkinci Dünya Savaşı sırasındaki binlerce Japon-Amerikalı gibi, Los Angeles'taki evlerinden bir dizi toplama kampına nakledildiğinde henüz beş yaşındaydı.
Takei, ailesinin savaş zamanı deneyimlerinden bazılarını (Kaliforniya Arcadia'da bir at ahırında, Rohwer, Arkansas'ta bir kampta ve Kuzey Kaliforniya'da bir kampta) 16 Nisan'da çıkacak olan “Kayıp Özgürlüğüm” adlı resimli kitabında yakaladı. Bir video görüşmesinde “Bu, Amerikalıların bilmesi gereken bir Amerikan hikayesi” dedi.
Kitap, ABD tarihinin karanlık bir sayfasına ışık tutma misyonunu sürdürüyor. Bu film, onun 1994 tarihli otobiyografisi “Yıldızlara”, 2019 tarihli grafik anı kitabı “Onlar Bize Düşman” ve onun hayatından ilham alan 2015 müzik prodüksiyonu “Allegiance”ın devamı niteliğindedir.
86 yaşındaki Takei, kocası Brad ile ileri gelenlerle tanışmanın yanı sıra değer verdiği hatıralar ve tek sağlıklı bağımlılığı hakkında konuştu. Bunlar konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
1
İşinizi ışıkta görün
“Bağlılık” çadırının sabah 8'de açılacağına dair bir telefon aldım. Dairemiz Manhattan'daki Longacre Tiyatrosu'na o kadar yakındı ki oraya düşen mektupları görmek için oraya yürüdük. Heyecan vericiydi; hayat boyu oyunun kurallarını değiştiren bir deneyimdi! Keşke annem ve babam da orada olabilseydi.
2
Harika grup
Rohwer'da babam kamp yönetiminin birkaç ayda bir bir plak çalar ödünç almasına izin verirdi ve akşam yemeğinden sonra masalar kaldırılır, sıralar kenara çekilir ve gençlerin dans etmesine izin verilirdi. Yatma zamanı müziğim kantinin müziğiydi. 1940'lardan büyük bir orkestranın müziğini duyduğumda hâlâ boğazımda bir düğüm oluşuyor.
3
Fuji Dağı
Ailem beni yaz okuluna göndermeyi severdi. Tokyo'da Sophia Üniversitesi'nde bir toplantı vardı. Sanırım 17 yaşındaydım. Adamlardan birinin aklına şöyle bir fikir geldi: “İnsanların Fuji Dağı'nın tepesine tırmanmasına izin veriyorlar.” Bunu yapmak ister miydiniz?” Bir düzine kadarımız Evet dedi. Başladığınızda size bu asayı satıyorlar. Her istasyonda, elinde dağlama demiri olan ve personeli işaretleyen yaşlı bir adam var. Bu tren istasyonuna ulaştığınızın kanıtıdır. Tüm personeli nihai markalamadan sorumlu tuttum.
4
Başkanlarla akşam yemeği
Brad ve ben eşcinsel bir çiftiz, Amerikan esir kamplarında büyüdüm ve eyalet yemeğine gittik. Beyaz Saray'da1999'da Başbakan Obuchi'yi Washington'da karşılamak üzere Başkan Clinton'un konuğu olarak. Ve anladım bir diğer Başkan Obama'nın 2015'te Başbakan Abe ve eşini selamlaması için davet. Obama bizi podyuma oturttu, ben Japonya'nın First Lady'sinin yanına, Brad de Nancy Pelosi'nin yanına oturdum. Peki ya bu?
5
Sidney Opera Binası
Birkaç yıl önce Avustralya'daydık ve Brad yatmadan önce jet lag ile mücadele ediyordu. Benim tavrım, etrafta dolaşmanız, kan akışını sağlamanız ve nerede olduğunuzu hissetmeniz gerektiğidir. Yürüyordum ve Sidney Opera Binası'nın yanında Operadaki Hayalet'in reklamını yapan bir sokak lambası vardı. Ben de aceleyle otele döndüm, Brad'i uyandırdım ve “Tiyatroya gidiyoruz!” dedim. Harika bir yapımdı.
6
Los Angeles'taki Japon Amerikan Ulusal Müzesi
Amerika'nın önde gelen kurumlarından biridir; Amerikan tarihinin bu bölümüyle ilgilenen herkesin yeridir. Ben eski bir CEO'yum, hâlâ mütevelli heyetindeyim ve bu müzeyi başkalarıyla birlikte kurdum.
7
Avustralya'da kabuklu deniz ürünleri
“Kan Yemini” için Moreton Körfezi'nin hemen yakınında çekim yaptık. Böceğe benzeyen, binlerce küçük bacağı olan orta boy bir yengeç olan bu kabuklulara sahipler. Bunun Queensland'e özgü bir yemek olduğunu söylediler. İstiridye dokusu ile ıstakoz ve karides tadının birleşimidir. Gerçekten neye benzediğini bilmek için denemelisiniz. Tarif edilemeyecek kadar iyi.
8.
Olimpiyat meşalesi
1984 yılında, koşucuların Olimpiyat meşalesini her beş kilometrede bir Los Angeles Memorial Coliseum'a taşıması fikri doğdu. “Star Trek” yapımcısı Harve Bennett şunları söyledi: “Peki George, sen bir koşucusun. Paramount sana sponsor olmak istiyor.” En zorlu koşuydu ve formayı ve el fenerini yanımda tutmam gerekiyordu.
9
Grauman'ın Los Angeles'taki Çin Tiyatrosu
1946 yılında kamptan çıktığımızda tüm dünyanın gözleri açıldı ve Çin tiyatrosu benim için muhteşem bir yerdi. Adımı o kaldırımda Star Trek'teki meslektaşlarımla birlikte bulacaksınız.
10
Yeşil çay
Ito En Oi Ocha çay poşetlerini yanımda taşıyorum. Uzun yaşamanıza ve gelişmenize yardımcı olacak birçok antioksidan içerirler! Her gün, bütün gün içiyorum. Bağımlıyım.